Τη νύχτα ήρθα σαν αεράκι και σε πλάνεψα, σε πήρα μαζί μου χωρίς να σε ρωτήσω αν ήθελες …ήθελες το ξέρω. Εγώ κρατούσα
το τιμόνι, και συ σιωπηλός ακολουθούσες την διαδρομή με μια γεύση απορίας
στο μειδίαμά σου . Δεν ρώτησες
… «μα που με πας» γιατί ήξερες πως θα σε
πάω κάπου μακριά σε ένα τόπο που θα ένιωθες
ευτυχισμένος . Έχεις εμπιστοσύνη
στα ταξίδια μου, ποτέ δεν σ’ έχω
γελάσει . Κι εγώ άφησα το μυαλό μου να φύγει, να πάει σε μια λίμνη στους πρόποδες
των Βαυαρέζικων Άλπεων Starnberger see τη λένε,
Κοίτα τι
θυμήθηκα ! Μέρες άλλης εποχής . Εκεί που βυθισμένη στην
ευδαιμονία μου , τα είχα όλα . Όλα σου λέω … τότε που η καρδιά μου ήταν γεμάτη χρώματα, έντονα,
ζωηρά, χαρούμενα. Σε έφερα εδώ
γιατί φοβάμαι … το μαύρο θέλει να καλύψει τα χρώματά μου , θέλει να τα σβήσει και εγώ
αντιστέκομαι όσο μπορώ. Τα προσέχω, τα φροντίζω, τα αγαπάω, δεν θέλω να τα
χάσω. Σε πήρα μαζί μου στο ταξίδι για να
με βοηθήσεις να τα ζωντανέψω πάλι . Αυτό
το όμορφο μέρος ήξερα …εδώ σ’ έφερα να το θυμηθείς και συ. Ταιριάζει με το
χειμώνα . Τον χειμώνα το γλυκό τον χουχουλιάρικο, τον χειμώνα που θέλει
συντροφιά και έρωτα . Αυτόν που κάθεσαι πίσω από το θαμπό τζάμι και βλέπεις τις
σταγόνες της βροχής , τις αστραπές που χαράσσουν τον ουρανό ή την ομίχλη που
καλύπτει τις όχθες , δίνοντας ένα
παράξενο μυστήριο φως . Απολαμβάνεις το
ζεστό καφέ σου, με γλυκές τάρτες
βατόμουρου ή φρούτα του δάσους. Το τζάκι καίει δίπλα σου κι εγώ σου γελάω λέγοντας αστείες
ιστορίες να σου φτιάξω τη διάθεση .
Γελάς και συ … δεν έχεις έννοια, αυτή που σε τρώει καθημερινά , να βγεις να τρέξεις
μέσα στο κρύο και τη βροχή για τον
επιούσιον . Είδες πόσο ωραίος είναι ο χειμώνας ; Πάμε να περπατήσουμε στη βροχή , κάτω απ’ μια ομπρέλα για δυο . Να
αφήσουμε τα ίχνη μας στην άμμο της όχθης πριν τα σβήσει το
απαλό κυματάκι της λίμνης . Να χαθούμε μέσα στην ομίχλη , εκεί πάνω στον
ξύλινο μώλο που δένουν τις βαρκούλες. Ίσως το πρωί να βγει ο ήλιος και να δούμε
τα κάστρα και τα παλάτια των Βαυαρών βασιλέων που δεσπόζουν στα γύρω βουνά.
Όμως τώρα πάμε να χωθούμε σε μια μπυραρία , να πιούμε από μια μεγάλη κανάτα μπύρα απ’ αυτήν που
φτιάχνουν εδώ σε ένα Βαυαρέζικο μοναστήρι
και ρέει άφθονη απ’ τα βαρέλια
. Να φάμε χοιρινό ψητό μπουτάκι …λουκούμι σου λέω … και να χορέψουμε μαζί με τους
ντόπιους καθισμένοι στο τραπέζι
το «βαυαρέζικο κύμα» αυτό που
πιάνονται όλοι από τα χέρια και ανασηκώνονται εναλλάξ σχηματίζοντας
το κύμα . Μέσα σε μεθυσμένα χαχανητά και βάρβαρους ήχους .
Άσε τον εαυτό σου να παρασυρθεί μαζί τους , λύσου
, χαλάρωσε , μέθυσε και τραγούδα μαζί
τους . Έχεις μόνο μία νύχτα για να το ζήσεις . Έλα μαζί
μου ... αργά εκεί στα ξημερώματα μέσα
στο πουπουλένιο πάπλωμα αγκαλιά
οι δυο μας θα ακούμε τη βροχή να
πέφτει το πλαγιαστό φεγγίτη της σοφίτας
. Θα μετράμε τις αστραπές ανάμεσα από
φιλιά και χάδια . Θα γίνουμε ένα οι δυο
μας πριν μας χωρίσει η αυγή . Γιατί το
πρωινό φως διώχνει τα όνειρα και μας ξυπνάει απότομα .
Μίλα μου
ψιθυριστά να μη ξυπνήσω και
χαθείς . Και η βροχή που πέφτει πάνω στη σκεπή, μου πλημμυρίζει τα μάτια .
15-2-2013 Ζηνοβία Μαρνέζη
Σαν κρύα χειμωνιάτικη νύχτα που ζεστά την αγκάλιασαν τα όνειρα!!! Πολύ όμορφο Ζήνα μου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι Χαρούλα μου, τα ονειρα που κανουμε και στο ξύπνιο ή στο υπνο μας πάντα θέλουν μια ζεστή αγκαλιά !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚα Μαρνέζη μου καταπληκτικό!!! Μίλα μου ψιθυριστά να μη ξυπνήσω και χαθείς... τι όμορφα λόγια!!!! Η γραφή σας είναι πάντοτε εγγύηση μ'άρεσε πάρα πολύ, σας εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήENAS GLYKOS PSITHIROS....ENA GLYKO PARAMYTHI ZWHS...TA MATIA MENOUN KLEISTA GIA NA MH XATHEI TO ONEIRO..ENA GLYKO APOHXO AFHNEI TO GRAPTO SOU ZHNA....YPEROXO..
ΑπάντησηΔιαγραφήMAIRI SOUKOULI
Η κάθε λέξη σου
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ένα τραγούδι
είσαι σαν άρωμα
σπάνιο λουλούδι…
Είσαι το νάμα
που αναβλύζει
δροσιά κι αγάπη
παντού χαρίζει …
ναι.. αυτό είναι!! μπράβο Ζήνα ! μου άφησε μία υπέροχη αίσθηση!!! ... να΄σαι καλά να αγαπάς και να σε αγαπούν πάντα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάσια Ραμόνα συ και οι φίλοι με τα καλά σας λόγια μου δίνετε τη διάθεση και την εμπνευση να γράφω . Σ΄ευχαριστώ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαιρούλα έτσι από το πουθενά έρχονται οι σκέψεις και η φαντασία τις ντύνει με όμορφα χρώματα φτιάχνοντας ενα πολύχρωμο παραμύθι !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάγε μου πάντα ετοιμόλογος
ΑπάντησηΔιαγραφήμε το στιχάκι στη άκρη της πένας σου,
με λέξεις που βγαίνουν
από τη καρδιά, το μυαλό και τη φλέβα σου !!
Παρασκεύη , αυτό ηθελα ....να δώσω αυτήν ακριβώς την αίσθηση. Χαίρομαι που σε άγγιξε !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο ρομαντικό και τόσο τρυφερό ταυτόχρονα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑ οταν η σκέψη πετάει και ταξιδεύει μας παίρνει ολους μαζι της !
ΑπάντησηΔιαγραφήΟνειρεμένο.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατιάννα μου αυτό ακριβώς είναι . Ένα όνειρο που ήρθε χωρίς να ρωτήσει !!
ΑπάντησηΔιαγραφή19 Οκτωβρίου 2013
ΑπάντησηΔιαγραφή"Θα μετράμε τις αστραπές ανάμεσα από φιλιά και χάδια . Θα γίνουμε ένα οι δυο μας πριν μας χωρίσει η αυγή ". Κάθε φορά που σε διαβάζω Ζίνα με ταξιδεύεις...Πάντα γεννάς συναισθήματα δυνατά και τρυφερά! Ετσι και τώρα. Καλή συνέχεια στα γραπτά σου που βγαίνουν τόσο αβίαστα και αυθόρμητα με μια ροή που σε παίρνει μαζί της στο ενδιαφέρον της διήγησης! Καλή Επιτυχία σε ότι κάνεις!
Μαργαρίτα ειδικά εσύ με συγκινείς ιδιαίτερα με τα σχλολιά σου . Σ ευχαριστώ πολύ .και σου εύχομαι καλή επιτυχία στο βιβλίο σου !!
ΑπάντησηΔιαγραφήοπως παντα με αυτο το γλαφυρο υφος η ζηνα μας, παντα μας ταξιδευει σε σκηνες που ξετυλιγουν ενα ονειρο. παντα επιτυχιες αδερφη μου, και παντα να μας ταξιδευεις με τις ονειρεμενες στιγμες.
ΑπάντησηΔιαγραφή