Αρχειοθήκη ιστολογίου

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Δικαίωμα στο όνειρο

Μου ζητάς να σε παντρευτώ; 
Να  σταθώ δίπλα σου σύζυγος 
αντάξιός σου;
 Σε κάποια άλλη εποχή θα πετούσα
 απ’ την χαρά μου.
 Τώρα όμως… άστο 
καλύτερα αγάπη μου.
 Δεν είναι καλή ιδέα. 
Δεν ταιριάζω εγώ  με το
 περιβάλλον σου.
- Τι σχέση έχει το περιβάλλον μου;
 Εγώ σου λέω να παντρευτούμε,
να είμαστε μόνοι μας εγώ και συ, 
δεν χωράει κανένας άλλος ανάμεσά μας.
-Πέρασαν πολλά χρόνια μωρό μου,
 ο καθένας μας οδήγησε την
ζωή του διαφορετικά. Χάρηκα που 
ήρθες να με βρεις ήταν το καλύτερο
πράγμα που μου έτυχε εδώ στην καταραμένη μιζέρια μου. 
 Αλλά δεν μας
 δένει τίποτα πια. Και συ για να ξαναζήσεις τα νιάτα σου ήρθες. 
Δεν είναι δυνατόν μετά από τριάντα χρόνια να μ’ αγαπάς ακόμη.
 Μια έμμονη ιδέα σου είμαι και δεν θέλω να μετανιώσεις όταν
 καταλάβεις ότι έχεις δίπλα σου για σύζυγο, έναν άξεστο άνδρα,
 έναν αλήτη, ένα απόβρασμα σαν κι εμένα. Εσύ έχεις μάθει αλλιώς. 
Είσαι μια κυρία, σεβαστή και αποδεχτή στη κοινωνία.
- Τι βλακε
ίες μου λες τώρα; Δεν τις κόβεις αυτές τις αηδίες που λες;

Τι θέλεις παρακάλια;  Ορίστε πέφτω στα πόδια σου. 
Σε θέλω, σε θέλω
να γίνεις άνδρας μου,  να είμαστε μαζί για πάντα.
- Δεν γίνεται μωρό μου, αλήθεια σου λέω. Όταν σου είπα 
ότι έχουμεφτιάξει διαφορετικές ζωές, έπρεπε να 
καταλάβεις ότι δεν είμαι μόνος. 
Υπάρχει άλλη γυναίκα.  Μια γυναίκα που στάθηκε δίπλα μου, 
με στήριξε
και με βοήθησε, που μ’ αγάπησε αληθινά και θυσιάστηκε για μένα.
Αυτή ερχόταν στην φυλακή και μ΄ έβλεπε όταν εσύ περνούσες 
καλά με τον πλούσιο Αμερικάνο σου…
 όταν η αδελφή σου γλένταγε την ζωή της ελεύθερη
κι ωραία με τους διάφορους εραστές της  και μου το
 έπαιζε και θύμα
δηλαδή. Ποια νοιάστηκε;
- Ποια νοιάστηκε λοιπόν; Ποια είναι αυτή η γυναίκα , 
η ηρωίδα ,η μεγαλόψυχη;  Πες μου ποια είναι αυτή που για χάρη
 της κλωτσάς
την μεγαλύτερη ευκαιρία της ζωής σου ;
Η Έβελιν τον κοιτούσε παγωμένη με σκληρό βλέμμα.
 Η κατάσταση είχεξεφύγει από τα χέρια της . 
Ό Ηλίας όντως δεν της έλεγε ψέματα για
να την πικράνει. Τα εννοούσε όλα. Μόνο που άργησε να της τα πει.
Αφού την εκμεταλεύτηκε πρώτα, αφού την άφησε να ανοίξει
 τα χαρτιά τηςκαι να του δείξει τον ερωτά της και την
 αδυναμία της γι αυτόν, τώρα έπαιρνε την εκδίκησή του όσο 
πιο σκληρά μπορούσε.
- Λοιπόν ,  λέγε ποια είναι;
- Η  Καλλιστώ !
- Η Καλλιστώ; Η αιώνια αρραβωνιάρα του Στέλιου;
 Αυτή η εξ όλης καιπρο όλης σκυλού πάσης Ελλάδος; 
Αυτή η δήθεν τραγουδίστρια που έχει
περάσει απ΄ όλα τα σκυλάδικα της επαρχίας ;  
- Μη μιλάς έτσι υποτιμητικά για αυτήν . Έχει καταπληκτική φωνή
 κι αν δενέγινε φίρμα σαν κάτι άλλες που μπροστά της
 δεν αξίζουν τίποτα, εγώ φταίω.
Για μένα δεν φίλησε κατουρημένες ποδιές, ούτε έγινε πόρνη 
για να αναδειχτεί.
Για να μείνει πιστή σε μένα. Κι αν είναι σκυλού όπως την αποκαλείς ,
τι σημασία έχει;  Την δουλειά της κάνει η κοπέλα, δεν είναι ντροπή.
Δεν πουλήθηκε … σαν κάτι άλλες.
- Κι από πότε τα είχατε; Μόλις της σκότωσες τον 
αρραβωνιαστικό τα
έφτιαξε μαζί σου για να σου ξεπληρώσει την χάρη 
που της έκανες;
- Μη γελάς και μη το ειρωνεύεσαι. 
Η Καλλιστώ μ’ αγαπούσε από τότε
που ήμουν μαζί σου. 
Από τότε που ήμουν τρελός για σένα και δεν έβλεπα
άλλη μπροστά μου.  
Έχει υποφέρει πολλά εξ αιτίας μου, γιατί εγώ
τυφλωμένος από εκδίκηση , ήθελα να πάρω την αδελφή σου
 και
εκείνη την πλήγωσα και την πίκρανα που
 παντρεύτηκα την Δώρα.
- Αλλά ξέρω , ξέρω έμεινε πιστή σε σένα, 
ανέχτηκε τα πάντα από σένα,
θυσιάστηκε για σένα και τα λοιπά και τα λοιπά 
και το φόραγε το
κέρατο του φουκαρά του Στέλιου. 
Βρε τον κακομοίρη και κερατάς και
δαρμένος ή μάλλον σκοτωμένος ! 
Χαίρομαι πολύ αγάπη μου βρήκες
την γυναίκα που σου ταιριάζει. Σου εύχομαι να ζήσετε
 και να ευτυχίσετε,
είστε το τέλειο ζευγάρι !
Η Έβελιν είχε βρει την αυτοκυριαρχία της και άρχισε 
να ξεκαθαρίζει
το μυαλό της. Τελικά είχε δίκιο ο Ηλίας , τα νιάτα της ήθελε 
να ξαναβρείκαι όχι τον χαμένο ερωτά της.
 Ότι πεθαίνει δεν ανασταίνεται πάλι, όσο κι
αν το προσπαθούμε. 
Έγινε ξανά η περήφανη και αλαζονική γυναίκα και
με όση αξιοπρέπεια της είχε απομείνει άνοιξε
 την πόρτα να φύγει.
-Στάσου πως θα πας στο σπίτι σου; Θα σε πάω εγώ, 
έχω ένα σαραβαλάκι, βέβαια δεν είναι σαν τις  λιμουζίνες 
που έχεις μάθει, αλλά θα με ανεχτείς
για λίγο ακόμη  σε λίγα λεπτά θα είσαι εκεί. 
Μη μου κρατάς κακία
μωρό μου. Εντάξει;
   Εκείνη τον ακολούθησε αμίλητη και ψυχρή. 
Δεν έκανε καμία προσπάθειανα τον κερδίσει, 
να τον διεκδικήσει 
από την άλλη γυναίκα που ξεφύτρωσε ανάμεσά τους . 
Δεν ήταν συνηθισμένη στα παρακάλια,
πόσο μάλλον αφού του παρέδωσε όλα τα όπλα της 
και αυτός την
περιφρόνησε. Αρκεί μια λάθος στιγμή για να γίνει η αγάπη μίσος;
Όχι δεν γίνεται έτσι απλά η αγάπη μίσος, μόνο που καθαρίζει 
το μυαλό από το έντονο συναίσθημα και δίνει τόπο στην λογική.
Ίσως ο Ηλίας ήθελε να την δοκιμάσει, να δει μέχρι που θα
 έφτανε ο ερωτά της γι΄ αυτόν, αν θα τον ικέτευε για να τον κερδίσει… 
Δεν την ένοιαζε όμως πια !
Ο πληγωμένος εγωισμός της ζητούσε να της αποδείξει κι αυτός την
αγάπη του. Δεν το έκανε ! Ας τον κερδίσει λοιπόν η Καλλιστώ. 
Αυτή να του ταιριάζει και να του αξίζει.
Τα λίγα λεπτά διαδρομής της φάνηκαν αιώνας. 
Επιτέλους έφτασαν έξω
απ’ την αυλόπορτα του πατρικού της . 
Εκεί που κάποτε τον περίμενε
να περάσει και να της κάνει νόημα να τρέξει να τον συναντήσει, εκεί
που όταν ήταν ερωτευμένη κοπελίτσα, μοσχοβόλαγε το γιασεμί
 και κρυμμένη
μέσα στα φύλλα του, έτρεμε  η καρδούλα της από λαχτάρα κι αγωνία
να τον δει και να τον φιλήσει κρυφά από τα αυστηρά βλέμματα των
 δικών της.
Έμειναν εκεί αμίλητοι και δυστυχισμένοι για εκείνο το κορίτσι
 και εκείνο
το αγόρι που είχαν σκοτώσει μέσα τους.
 Ένοιωθαν το έγκλημα που έκαναν
και οι δυο τους , αλλά ήταν πια πολύ αργά.
Πρώτος έσπασε την θλιβερή σιωπή εκείνος.
-Σ’ αγάπησα πολύ κορίτσι μου, ακόμα σ’ αγαπώ. 
Για σένα έφτασα στην
τρέλα, ξεπέρασα τα όριά μου και τις αντοχές μου.
 Πήρα στον λαιμό μου την
μικρή την αδελφή σου από μίσος και πάθος για εκδίκηση, αλλά θέλω
 να της  πεις  κάτι, ακόμη κι αν δεν το πιστεύει.
 Πες της ότι την αγάπησα
 με τον τρόπο μου.
Δεν είμαι το κτήνος που νομίζει… όμως εκείνη
 δεν μ΄ αγάπησε ποτέ και
δεν με κατάλαβε όπως με κατάλαβες εσύ,
 που μ’ αγαπούσες και ανεχόσουν
τα πάντα.  Δεν ξέρει πως γίνεται από έρωτα ένας άνδρας, 
ζηλιάρης, σκληρός , απόλυτος και κτητικός. 
Αυτά μόνο μια γυναίκα ερωτευμένη τα
νοιώθει κι αδελφή σου δυστυχώς δεν θα τα ζήσει ποτέ 
αυτά τα συναισθήματα  .
- Τέλος Ηλία ! Μη μιλάς άλλο , φύγε και πήγαινε εκεί που ανήκεις.                
Έκανε να ανοίξει την πόρτα και να βγει να φύγει μακριά του, 
να μην τον βλέπει άλλο  να μη τον ακούει…  
Εκείνος της έπιασε τρυφερά το χέρι
και το φίλησε με αγάπη, τα μάτια του ήταν βουρκωμένα.
 Πρώτη φορά άφηνε να δουν τα μάτια του δακρυσμένα. 
Εκείνη  το ένοιωσε και βούλιαξε η καρδιά της.
Τράβηξε το χέρι της και βγήκε, έτρεξε βιαστικά και 
μπήκε στην αυλήκλείνοντας την πόρτα πίσω της.
 Δεν γύρισε να τον κοιτάξει ξανά,
 κρύφτηκεστην σκιά της μουριάς, μέχρι που τον άκουσε να βάζει 
μπρος το αμάξι να φεύγει. 
Τότε κάθησε στην κούνια του κήπου και άναψε τσιγάρο.
 Απ΄ τα μάτια της δεν έτρεξε ούτε ένα δάκρυ, 
είχαν παγώσει κι αυτά.

Ο Ηλίας φεύγοντας από κει δεν γύρισε σπίτι του αλλά τράβηξε
 τον δρόμο
προς την Τρίπολη. Εκεί σ’ ένα σκυλάδικο της περιοχής θα έβρισκε
την γλυκιά ηρεμία που ζητούσε για να αποφορτίσει τα
 έντονα συναισθήματα
που ένοιωθε. Δεν μετάνοιωσε που αρνήθηκε την Έβελιν και την
επιθυμία της να παντρευτούν.
 Ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός, όλα τα σαρώνει στο πέρασμά του
κι αυτός δεν ήταν πια ο ορμητικός νέος , 
αλλά ένας κουρασμένος ανθρωπάκος
που το μόνο που γύρευε πια , ήταν ένα αποκούμπι.
Ένα γλυκό λιμανάκι να ξεκουράσει την ψυχή του. 
Και η Έβελιν δεν ήταν αυτό ! Μαζί της η ζωή του θα ήταν
ένα μαρτύριο, γλυκό μαρτύριο βέβαια, 
αλλά ούτε κι αυτό είχε πια τις
αντοχές να υπομείνει.
Έφτασε έξω από το ξενυχτάδικο λίγο πριν ξημερώσει.
Η μουσική ακουγόταν δυνατά μέχρι έξω.
 Άκουσε την γνώριμη φωνή της να τραγουδά με πάθος και καημό,  


Μπήκε στο μαγαζί και κάθησε σ’ ένα απόμερο τραπέζι.
Η Καλλιστώ δεν τον είχε δει ακόμη . Καθισμένη στο πάλκο έδινε την
 ψυχή της στο τραγούδι που ερμήνευε .

Οι λιγοστές παρέες που είχαν μείνει μέχρι εκείνη την ώρα,
χειροκρότησαν βαριεστημένα σκίπα στο μεθύσι όλοι τους.
 Η γυναίκα με
τα μάτια θολά και κόκκινα απ’ τα ξενύχτια και τα τσιγάρα, 
υποκλίθηκε
στο κοινό της και τότε τον είδε να την κοιτά και να υψώνει το ποτήρι
στην υγιειά της.
- Βρε καλώς τον Λιάκο ! Καιρό είχαμε να σε δούμε . 
Έμαθα ότι γύρναγες αλλού.
Ήταν ο Τζίμης ο γύφτος, φίρμα και αυτός του μαγαζιού , με φωνή αηδόνι. .
- Τι χαμπάρια ρε Τζιμάρα ; Θα πεις ένα τραγούδι για μένα;
Θέλω να χορέψω απόψε !
- Σεκλέτια ; Το κορίτσι εδώ είναι και σε περιμένει,
 τι άλλος καημός σε τρώει;
- Τίποτα ! Για το κορίτσι θέλω να χορέψω, παραγγελιά για πάρτη της.
Ο Τζίμης έπιασε το μικρόφωνο και ανήγγειλε την αφιέρωση :
- Ο Λιάκος απόψε θέλει να χορέψει για το ντέρτι του, 
για την καψούρα του
την ατελείωτη, για την Καλλιστώ !
Πάμε παιδιά την     < καρδιά την παραπονιάρα  !!! >
Η πενιά άρχισε και ο άνδρας ανέβηκε στην πίστα.
 

Τα βήματά του και η κίνησή του έδειχναν άνθρωπο που ξέρει
τι θέλει και το παίρνει με κόστος την ίδια του την ζωή.
 

Η γυναίκα τον κοιτούσε με λατρεία, κτυπώντας παλαμάκια 
στο ρυθμό του.
Το ζεμπέκικο του Ηλία της έλεγε ότι παραδίνει
 τα όπλα του στα πόδια της.

Εκείνος γονάτισε μπροστά της και όλο το μαγαζί ξεσηκώθηκε
 με σφυρίγματα
και  παλαμάκια !
 Το ξημέρωμα τους βρήκε αγκαλιά έξω από το ξενυχτάδικο 
μέχρι που έφυγε
 και το τελευταίο γκαρσόνι. Ο ουρανός είχε ροδίσει, και το δροσερό
Μαγιάτικο αεράκι τους χάιδευε τα φλογισμένα πρόσωπα.
- Τι όμορφο πρωινό μας ξημέρωσε ! Μη με ρωτάς καρδιά μου τι έγινε,
μπορεί  κάποτε να σου πω.  Όμως όχι ακόμη. Ξέρω ότι θέλεις να μάθεις,
το βλέπω  στα μάτια σου, ότι είσαι γεμάτη ερωτήσεις. 
Ένας μήνας χωρισμένοι
δεν είναι πολύς, αλλά ούτε και λίγος.  Είσαι σοφή γυναίκα και έξυπνη
που μ’ άφησες να το ζήσω αυτό το πάθος μου. 
Ξεκαθάρισα πολλά πράγματα
μέσα μου και να’ μαι εδώ μπροστά σου. Τώρα αρχίζει η ζωή μας,
αγάπη μου. Συμφωνείς ;
Η πικραμένη γυναίκα χαμογέλασε και τον αγκάλιασε πιο σφιχτά.

Δικαίωμα στο όνειρο έχουν και οι ξεχασμένοι από τη ζωή άνθρωποι, 
τα κουρέλια που έχουν τη δύναμη να τραγουδάνε ακόμα.

Ζηνοβία Μαρνέζη 20-4-2015




3 σχόλια:

  1. Μια ιστορία της Δευτέρας που διαβάστηκε στο magic radio life! Η μουσική επιλογή είναι του Νικήτα Σουλου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μου ελειψαν τα διηγηματα σου Ζηνα μου!
    υπεροχη ιστορια! ομορφες και ζωντανες οι περιγραφες σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ******Ζηνοβια , νασαι kala!
    Barbara Mouroutsou-Steins

    ΑπάντησηΔιαγραφή