Αρχειοθήκη ιστολογίου

Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Ψεύτικη αλήθεια

Το φορτηγάκι κατάπινε τα χιλιόμετρα μες τη νύχτα. Το βλέμμα της είχε καρφωθεί πάνω στις λευκές διαχωριστικές γραμμές του δρόμου. Τι γρήγορα που περνούσαν. Ζαλίστηκε ! Για χρόνια αργότερα μετά,  όταν έκλεινε τα μάτια, έβλεπε αυτές τις λευκές γραμμές να τρέχουν μες το μυαλό της σαν κακός εφιάλτης.
Ο άνδρας δίπλα της οδηγούσε κεφάτος και σιγοτραγουδούσε ότι τραγούδι έβαζε το ράδιο του αυτοκινήτου. Είχε πιάσει ένα πειρατικό σταθμό της συμφοράς με βαριά λαΐκά καψουροτράγουδα.
Στην αρχή δεν τα’ άκουγε καθόλου, αλλά σιγά σιγά άρχισαν να την κτυπάνε σαν καρφιά στο κεφάλι.
«Δεν αλλάζεις σταθμό σε παρακαλώ.»
«Δεν θα γίνεις γούστο μου εσύ!  Εμένα αυτά μ΄ αρέσουν.»
Κι άρχισε να τραγουδάει ακόμη πιο δυνατά.   Της κακοφάνηκε πολύ η συμπεριφορά του.  Έγινε απότομος και σαρκαστικός μαζί της.
«Δεν θα τα πάμε καλά, πως έμπλεξα εγώ έτσι, αφού ήξερα ότι είναι μούτρο και αλήτης. Πως μ΄ ξεγέλασε!»  σκέφτηκε θυμωμένη.
«Σταμάτα εδώ τώρα.» τον πρόσταξε «Θέλω να γυρίσω πίσω. Το μετάνιωσα, δεν ήταν καλή  ιδέα να φύγω μαζί σου.»
«Κόψε τις βλακείες πιτσιρίκα. Δεν θα παίξεις εσύ με μένα. Πίσω δεν έχει τώρα πια, είσαι δική μου, θα γίνεις γυναίκα μου.  Δεν παίζω εγώ  με τις κούκλες σαν κακομαθημένο κοριτσάκι.»
«Το μετάνιωσα ! Δεν θέλω να έρθω μαζί σου, ούτε να γίνω γυναίκα σου. Απορώ πως το σκέφτηκες… άκου να γίνω εγώ γυναίκα σου, αν  είναι δυνατόν ! Μια πλάκα ήθελα να κάνω, το ακούς ; Μια πλάκα , κι συ το πήρες σοβαρά;  Χα χα χα»   γέλασε νευρικά. « Γύρνα πίσω πριν το καταλάβουν  οι δικοί μου, προλαβαίνω ακόμη, δεν θα το ΄χει πάρει είδηση κανείς.  Άντε λοιπόν … γύρνα !»
«Ξέχνα το μωρό μου. Ο δρόμος αυτός δεν έχει γυρισμό.»
«Άσε τα αστεία, έτσι ; Κάνε στροφή τώρα αμέσως.»Τα μάτια της πέταγαν φωτιές καθώς τον κοίταζε οργισμένη.   «Ποιος νομίζεις ότι είσαι ; Επειδή σου έδωσα λίγη σημασία για να κάνω την πλάκα μου; Δεν θέλω να έρθω μαζί σου, σου είπα.»
 Το κορίτσι εκτός εαυτού επαναλάμβανε τα ίδια και τα ίδια χωρίς συνειρμό, όσο τον έβλεπε να μην της δίνει σημασία και να κάνει το δικό του.  Είχε ακόμη τον τσαμπουκά και  την υπεροψία του ανυπότακτου χαρακτήρα της.
Εκείνος σφύριζε ατάραχος κι αδιάφορος, ευχαριστημένος λες με τον πανικό της, την άφηνε να φωνάζει και να νευριάζει χωρίς να νοιάζεται.
«Δεν ακούς ; Σταμάτα σου λέω, γύρνα πίσω , ηλίθιεεεεε  » ούρλιαξε όλο υστερία.   Όρμησε να του πιάσει το τιμόνι και να τον κτυπάει στα τυφλά.   Το φορτηγάκι πήγαινε σαν τρελό κι ακυβέρνητο , πέρα δώθε.
Κάτι κορναρίσματα, κάτι φρένα, κάτι προβολείς που αναβόσβηναν απ’ το αντίθετο ρεύμα…
«Τι θες να κάνεις ;  Να μας σκοτώσεις ; Είσαι τρελή ;» Την έσπρωξε μακριά και σταμάτησε στην άκρη του δρόμου.  Η ατάραχη μάσκα του είχε χαθεί και φάνηκε το πραγματικό του πρόσωπο.  Κατέβηκε οργισμένος , άνοιξε την πόρτα της και την τράβηξε  βίαια έξω. Το χέρι του έπεσε βαρύ πάνω στα μαγουλά της, ξανά και ξανά. Την άρπαξε απ’ τα μαλλιά και την έσυρε πάνω στα αγριόχορτα.
 Οι πονεμένες φωνές της δεν τον συγκινούσαν.
 Ήταν αποφασισμένος να δείξει σ’ αυτό το κακομαθημένο παλιοκόριτσο τον αληθινό του εαυτό…
Όταν τελείωσε την σήκωσε σαν άδειο σακί και την έβαλε στο κάθισμα, ένα κουβαριασμένο σωρό από σάρκα και κόκαλα χωρίς ψυχή. 
Εκεί σε εκείνο το δρόμο  η  χαΐδέμενη και καλομαθημένη κόρη της πιο πλούσιας  και καλής οικογένειας της περιοχής ,  έχασε και τον τσαμπουκά της, την υπεροψία της και την περηφάνια του Παπαβελέικου.   Δεν είχε  τίποτα πια !
Ούτε καν το κουράγιο να κλάψει.
Έβαλε τέρμα το ράδιο και ξεκίνησε γεμάτος ικανοποίηση.
«Εγώ δεν παίζω μωρό μου, ότι θέλω το παίρνω, νομίζω πως το κατάλαβες τώρα καλά. Εγώ είχα την αδελφή σου δική μου που μπροστά της δεν πιάνεις τίποτα. Δεν συγκρίνεσαι μαζί της …και θα μου κάνεις εσύ νούμερα ; Ένα νιάνιαρο άσχημο και ασήμαντο;  Τον τσαμπουκά σου  αλλού, όχι σε μένα.  Στα παιδαρέλια που σε πήγαινες  μαζί τους. Γιατί μη νομίζεις ότι δεν ξέρω τις ιστορίες σου, ξέρω και για κείνον τον φλώρο με την Άλφα Ρομέο  που τραβιόσουν  μαζί του το καλοκαίρι. Αυτός ήταν ε ;  Σου γυάλισε η μόστρα του και πήγες μαζί του;  Πήρε αυτό που ήθελε και σε παράτησε ε; Όλα τα ξέρω ! Σε παρακολουθώ μήνες τώρα.   Θα μου το πληρώσεις κι αυτό , να είσαι σίγουρη, παλιοκόριτσο.»
Δεν τον άκουγε , ότι χυδαίο και προσβλητικό της έλεγε.  Δεν τον άκουγε, δείχνοντας του έτσι την περιφρόνησή της και την αποστροφή της.  Δεν τον άκουγε, πώς να ακούσει μια νεκρή;
Το φορτηγάκι κατάπινε τα χιλιόμετρα μέσα στην νύχτα.  Το μόνο που ακουγόταν ήταν αυτό το σαχλό τραγουδάκι που έπαιζε  ο πειρατικός σταθμός του Μήτσου απ’ το Περιστέρι… «με πολύ καψούρα και νταλκά στο Μαρικάκι απ΄ τον Μήτσο … Μαρικάκι μ΄ ακούς;»
«Θα πάμε σ’ ένα φίλο μου απόψε. Το σπίτι είναι της αρραβωνιάρας του, θα μας κρατήσουν λίγες μέρες μέχρι να βρούμε τη δική μας φωλίτσα. Τώρα που θα γίνεις γυναίκα μου θα κάνεις παρέα μόνο με τους δικούς μου φίλους. Θέλω να είσαι τύπος και υπογραμμός και να φερθείς με ευγένεια στην Καλλιστώ. Μη ξυνίσεις τίποτα μούτρα ; Είναι καλή κοπέλα ,  θα σ΄ αρέσει. Και εκείνα που ήξερες να τα ξεχάσεις, δεν σηκώνω ψηλομύτικα σουσούμια εγώ.»




















«Και τι με νοιάζει εμένα τώρα πια, που θα πάμε και ποιοι θα είναι οι φίλοι του.»  σκέφτηκε αλλά δεν το είπε. Η φωνή της δεν έβγαινε! Δεν ήθελε να πιστέψει ότι αυτό που ζούσε  ήταν αλήθεια… ψέματα είναι , ένας εφιάλτης που το πρωί να χαθεί. Ψέματαααααααα   ούρλιαζε  μέσα  στο μυαλό της,  αλλά δυστυχώς ήταν αλήθεια .


Ζηνοβία Μαρνέζη .
ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ 



4 σχόλια:

  1. ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΝΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
    ΚΑ ΙΝΑ ΤΗΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΕΛΙΚΑ
    ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΠΙΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
    ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΝΕΙΡΑ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΑ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. υπεροχο αποσπασμα Ζηνα μου!
    σε θαυμαζω!

    καλη βεβδομαδα να εχεις!
    φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μάγε μου τα στιχάκια σου είναι τέλεια , κάθε φορά που γράφεις , κι έρχεσαι εδώ χαίρομαι πολύ !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κική μου καλή βδομάδα και σε σένα με υπέροχες ιδέες και εκφραστικές εμπνεύσεις !! Ευχαριστώ πολύ !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή