Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΠΙΓΚΟ


ΠΙΓΚΟ  το πιγκουινάκι
Με λένε  Πίγκο και είμαι ένα μικρό  πιγκουινάκι . Η οικογένεια μου  είναι πολύ μεγάλη , έχω πολλούς θείους και θείες , ξαδέλφια  και ξαδελφούλες και η γενιά μας κρατάει από τους αυτοκρατοτικούς πιγκουίνους  της Ανταρκτικής . Κάθε  χειμώνα ξεκινούν όλοι μαζί μέσα από τα παγωμένα νερά του ωκεανού να βρουν στεριά για να γεννηθούν τα νέα ξαδελφάκια μου . Έτσι γεννήθηκα και εγώ …η μαμά μου και ο μπαμπάς μου  αγαπήθηκαν πολύ σ’ αυτό το ταξίδι και ήθελαν να κάνουν ένα παιδάκι …δηλαδή εμένα .   Στην αρχή ήμουν μια μικρή σταλίτσα μέσα σ’ ένα αυγό που το προστάτευαν με πολύ αγάπη οι γονείς μου , μήπως παγώσω από το παγωμένο αέρα  ή μήπως σπάσω από τις ανεμοθύελες  και δεν προλάβω να γεννηθώ .  Με αγκάλιαζαν  στοργικά να με ζεστάνουν μέχρι να μεγαλώσω τόσο ώστε να μη με χωράει το αυγό , να το σπάσω και βγω έξω . Ήμουν τόσο μικρούλης που κρύωνα πολύ και πεινούσα  , αλλά η μαμά μου έφευγε να βρει μικρά ψαράκια να με ταϊσει και με πρόσεχε ο μπαμπάς μου . Πολλές φορές όμως η μαμά αργούσε να γυρίσει. Τα παγωμένα νερά και οι χιονοθύελες την εμπόδιζαν να έρθει γρήγορα . Τότε ο μπαμπάς με πήγαινε στον παιδικό σταθμό …ναι αλήθεια λέω .Με πήγαινε στο παιδικό σταθμό ! Εκεί ήμασταν όλα τα μωρά πιγκουινάκια και μας πρόσεχε η καλή μας η δασκάλα.  Ο μπαμπάς  έφευγε να πάει να βρει τη μαμά …έτσι έφευγαν κι οι άλλοι γονείς των φίλων μου και όποιος γύριζε πιο γρήγορα από τους άλλους τάιζε όλα τα μωράκια στο παιδικό σταθμό .    Ήμασταν μια μεγάλη και αγαπημένη οικογένεια .  Και εμείς μαθαίναμε  να αγαπάμε και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον . Εγώ είχα μάθει να ξεχωρίζω το τραγούδι  της μαμάς μου και όταν την άκουγα να έρχεται καταλάβαινα αμέσως ποια είναι και χοροπήδαγα από τη χαρά μου .     Όλα τα μωράκια ξεχώριζαν την μαμά τους .  Η κάθε μια είχε διαφορετική φωνή και τραγουδούσε μόνο για το δικό της μωρό .  Η δασκάλα μας, μας μάθαινε πολύ ωραία πράγματα,  πως καθώς θα  μεγαλώνουμε  να μπορούμε να βρίσκουμε μόνα μας το φαγητό μας . Και πώς να αγαπάμε και να φροντίσουμε ο ένας τον αλλον.     Εγώ είχα φίλη την Νινόν , μια μικρή πιγκουινίτσα σαν και μένα. Καθόμασταν συνέχεια μαζί και μοιραζόμασταν το φαγητό μας .        Όμως πέρασε ο καιρός και η μαμά της Νινόν αργούσε να έρθει .Η  αγαπημένη μου φίλη στενοχωριόταν πολύ και έκλαιγε κι εγώ δεν ήθελα να την βλέπω να κλαίει.       «Θα πάω εγώ να βρω τη μαμά σου Νινόν»   της είπα . Και μια μέρα βγήκα κρυφά να πάω να βρω και να φέρω πίσω τη μαμά της . Έφυγα χωρίς να την αποχαιρετήσω , γιατί ήξερα πως θα έκλαιγε και θα με παρακαλούσε να μη φύγω. «Αν χαθείς και συ τι θα κάνω ;»  μου έλεγε συνέχεια .    Ανέβηκα πάνω σ’ ένα κομμάτι πάγο που έπλεε στον ωκεανό και τα κύματα με πήραν μακριά .   Τι ανόητο που ήμουν!  Άρχισα να κρυώνω , να πεινάω και να φοβάμαι μόνο μου .  Έχασα τους φίλους μου , τη δασκάλα μου , τους γονείς μου ,την Νινόν την αγαπημένη μου,  δεν είχα πια κανένα .     Το παγωμένο κομμάτι που με πήρε μακριά , άρχισε σιγά σιγά να λιώνει  και στο τέλος δεν χωρούσα πια επάνω του . Έπεσα στην θάλασσα και άρχισα να κολυμπώ …τώρα θα πεθάνω σκέφτηκα …αλλά είδα ένα μεγάλο γκρίζο βράχο που επέπλεε πάνω στα νερά και κάθησα πάνω του να ξαποστάσω .   Ο βράχος όμως τινάχτηκε θυμωμένος και πέταξε  ένα μεγάλο συντριβάνι με νερό πάνω μου, να με ρίξει πάλι στη θάλασσα .   «Ποιος είσαι εσύ που τόλμησες να κάτσεις πάνω μου ? Φοβήθηκα και έβαλα τα κλάματα . «Πίγκο με λένε»  ψέλλισα τρομαγμένο .     Ο βράχος τραντάχτηκε από τα γέλια τα δυνατά  και σηκώθηκαν άγρια κύματα γύρω του .  «Πίγκο σε λένε ;  Χαίρω πολύ και μένα με λένε Φάλκον και είμαι φάλαινα .  Το ξέρεις πως θα μπορούσα να σε κάνω μια χαψιά ;  Αλλά σήμερα με βρήκες στις καλές μου και δεν θα σε φάω .  Για πες μου πως βρέθηκες εσύ εδώ μοναχό σου ; Που είναι η οικογένεια σου;« Οι δικοί μου χαθηκαν και ψάχνω να τους βρω»   «Μη φοβάσαι θα σε βοηθήσω εγώ»  μου είπε ο Φάλκον.  «Κάτσε καλά πάνω στη πλάτη μου και θα σε πάω σε μακρινές θάλασσες , εκεί μπορεί να φανείς τυχερός»     Ενθουσιασμένος που  βρήκα ένα φίλο ένιωσα θαρραλέος και ατρόμητος , να βγω για περιπέτειες σε άγνωστα μέρη .  Όμως  σιγά σιγά καθώς φεύγαμε από τους πάγους και η θάλασσα γινόταν πιο ζεστή , άρχισα να μη νιώθω καλά .  «Μα  εδώ κανει πολύ ζέστη !» «Μπα ακόμα δεν έχεις δει τι είναι η πραγματική ζέστη . Θα σε πάω σε μέρη που έχει μόνο ήλιο και παγόβουνα δεν υπάρχουν πουθενά.»  Χάρηκα πολύ που θα έβλεπα καινούργιους τόπους ηλιόλουστους . Θα είχα να διηγηθώ τόσα πράγματα στους φίλους μου και στη Νινόν .Αλλά μετά από αρκετές μέρες ταξιδού ο Φάλκον με κατέβασε από την πλάτη του .  «Δεν μπορώ να πάω πιο  πέρα από δω . Αν θες να συνεχίσεις πιάσε φιλία με εκείνο το δελφίνι.»  «Ει γεια σου φιλαράκο , με λένε Ντέλφι και μπορώ να σε πάω όπου θες , έλα μαζί μου»  Μου είπε το δελφίνι .   Αποχαιρέτησα τον Φαλκον και ανέβηκα στη πλάτη του Ντέλφι .  Μαζί του είδα τόσα θαυμαστά πράγματα .  Χρυσές αμμουδιές με φοινικιές , πολύχρωμα ψαράκια και κοραλένια  νησάκια . Θαλασσοπούλια που πετούσαν πάνω μου και μου έλεγαν χιλιάδες ιστορίες για τόπους που ταξίδεψαν και είδαν .  Αλλά μια μέρα και ο Ντέλφι με άφησε .   «Δεν μπορώ να σε πάω πιο πέρα από δω .  Βλέπεις εκείνη την τεράστια χελώνα .  Πιάσε φιλία μαζί της.»    «Ει γεια σου φιλαράκο , με λένε Τζέλα , αν θες έλα μαζί μου θα σε πάω στη πιο όμορφη χώρα . Εκεί έχει πάντα καλοκαίρι.»   Ανέβηκα στη  πλάτη της Τζέλας και συνέχισα το ταξίδι μου . Είδα πιο ήρεμες και γαλάζιες θάλασσες και   κατάλευκοι γλάροι μας συντρόφευαν στο ταξίδι μας .  «Εδώ κάνει πολύ ζέστη δεν θα αντέξεις  Πίγκο .  Εσύ έχεις μάθει σε παγωμένα νερά.»  Η Τζέλα βγήκε σε μια χρυσή αμμουδιά που τσουρουφλούσε ο ήλιος .   «Εδώ θα χωρίσουμε φιλαράκο . Εγώ θα κάτσω μέρες σ’ αυτό το όμορφο νησί , να γεννήσω τα αυγά μου.»  Κι εγώ τι απογίνω , αναρωτήθηκα . «Πιάσε φιλία με  το γλάρο κι αυτός θα σε βοηθήσει.»    «Ει γεια σου φιλαράκο με λένε Τζώνυ κι ξέρω αυτόν το ψαρά που έχει το καίκι . Ανέβα πάνω και αυτός θα σε πάει . Έτσι γνώρισα τον καπετάν Νικόλα που με πήρε μαζί του στο ψαροκάικο .  Ο Τζώνυ καθόταν στο κατάρτι όποτε κουραζόταν και μου μιλούσε . Εδώ είναι το πιο όμορφο μέρος , μου  αρέσει πολύ .   «Πως τον λένε αυτό το τόπο Τζώνυ;»   «Καλώς ήρθες στην Ελλάδα Πίγκο»
  Συνεχίζεται …
Ζηνοβία Μαρνέζη 20-12-12

14 σχόλια:

  1. Φιλία, αλληλεγγύη, συντροφικότητα. Ο ένας απλώνει το χέρι να στηρίξει τον άλλον... Πόσο όμορφο και τρυφερό παραμύθι... και γιατί να είναι μόνο παραμύθι... Ας γίνουμε κι εμείς Νινόν, Ντέλφι, Φάλκον και Πίγκο... ας τον αλλάξουμε τον κόσμο... Ευχαριστούμε Ζήνα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαρα μου , τι υπεροχο σχολιο , για το παραμυθάκι μου . σ΄ευχαριστώ !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάντα γράφω ότι νοιώθω κι όπως μου βγαίνει!!! Εμείς ευχαριστούμε και.... τα εγγονάκια σου αργότερα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αχ τα εγγονάκια μου ...ποτε θα ερθουν ??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αααααααααααααα!..............
    εγω απο τωρα εχω αγωνια...αραγε τι θα συναντησει και καταχρεωμενα νοικοκυρια στην Ελλαδα ο Πιγκο?........χχχχ
    αχ τι εχει να τραβηξει μεχρι να γυρισει πισω........ολο το κοσμο θα γνωρισει....
    σευχαριστουμε πολυ για ολα Ζινακι μας <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ναι μπουρλοτακι μου τωρα αρχίζει η πραγματικη περιπετεια του Πιγκο , να δουμε πως θα γυρίσει πισω αρον αρον στην παγωμένη Ανταρκτική και στην αγαπημένη του Νινον !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. κυρία Ζήνα μου καλώς ορίσατε και σαν μπλόγκερ!!!!!!
    συγχαρητήρια για το όνομα και την ιστοριούλα σας....αναμένουμε συνέχειες....τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. «Καλώς ήρθες στην Ελλάδα Πίγκο»......APO THN ANTARKTIKH STHN ELLADA..AS TAXIDEPSOUME MAZI SOU PIGKO...STO FANTASTIKO PARAMYTHI THS ZINAS MAS.....

    MAIRI SOUKOULI

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. όμορφη ιστορία.. περιμένω την συνέχεια... αναρωτιέμαι θα αντέξει ο Πιγκο το ωραίο μας κλίμα;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εκεί που σμίγουν τα πουλιά
    σαν έρθει καλοκαίρι
    εκεί σαν ανταμώνουμε
    και σου κρατώ το χέρι …

    Τότε μου φτερουγίζει ο νους
    χάνεται ο λογισμός μου
    με ταξιδεύει μακριά
    Και σβήνει ο καημός μου …

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ναντια μου ευχαριστω για το καλωσορισμα . ναι το νεο μου παραμυθάκι θα ειναι σε συνέχειες και εχει πολλά να μας πει ακόμα ο ΠΙΓΚΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μαίρη μου οι περιπετειες του Πιγκο θα μας ταξιδέψουν σε τοπους αγνωστους και φανταστικους !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Παρασκευή μου ο Πιγκο θα αντέξει , εμείς δεν ξερω αν θα αντέξουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μάγε μου η καρδιά ειναι αυτή που μας ζεσταίνει ακόμα και στο πολικό ψύχος !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή