Αρχειοθήκη ιστολογίου

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΜΕΡΑ


Μια  ξεχωριστή  μέρα

Nach Hannover

Μια  ξεχωριστή μέρα; Όλες οι μέρες  είναι ξεχωριστές άλλες με φωτεινά  κι άλλες με σκοτεινά χρώματα. Άνοιξα  το χρονοντούλαπο με τις  μνήμες μου, να δω,  ποια  απ’ όλες τις ξεχωριστές μου μέρες θα έβγαινε  πάνω  πάνω.
Εκείνη τη χρονική εποχή της ζωής μου είχα πολλές , γεμάτες με όλα τα χρώματα  και τα συναισθήματα.  Τολμήσαμε να κάνουμε μια μεγάλη περιπέτεια, αφήσαμε  τα πάντα πίσω μας και πήραμε  τα δυο αγοράκια μας  και δυο βαλίτσες και φύγαμε  για την Γερμανία.  Καλά προστατευμένο  είχα μέσα μου και το τρίτο μου μωράκι , που το περιμέναμε με μεγάλη χαρά και ανυπομονησία.  Ο πρώτος  χειμώνας με χιόνια  και πάγο παντού. Αλλά μας ζέσταινε  τη καρδιά ο ερχομός  της κορούλας μας , μέσα στον παγωμένο Γενάρη.       
Μόνο οι ξενιτεμένοι μπορούν να με καταλάβουν γιατί όσο κι αν περνούσα μια ευτυχισμένη  εποχή  της ζωής μου, μου έλειπε  η πατρίδα  μου, οι γονείς μου, οι φίλοι μου. Πολλές  φορές με έπνιγε ο κόμπος στο λαιμό και δεν μπορούσα να αναπνεύσω ειδικά  όταν νύχτωνε  νωρίς,   μέσα  στο  βαρύ χειμώνα και  καθόμουν πίσω από το τζάμι αγκαλιά με τα παιδιά μου και βλέπαμε το χιόνι που έπεφτε πυκνό έξω .
Ώσπου ένα πρωί  τα κρυσταλλιασμένα  γυμνά δέντρα έβγαλαν  φυλλαράκια, τα λουλούδια άνθισαν στα πάρκα και στα μπαλκόνια, το  γρασίδι  από λευκό έγινε  πάλι πράσινο και τα αγριοκούνελα πλήθαιναν σκάβοντας  λαγούμια. Οι πάπιες  με τα παπάκια  τους  γέμισαν τις λιμνούλες και κολυμπούσαν  οι κύκνοι περήφανοι και καμαρωτοί. Ναι είχε έρθει η άνοιξη .  Μια άνοιξη υπέροχη!!
   
Το τηλεφώνημα της φίλης  μου ότι έρχεται να με δει με γέμισε χαρά. Πόσο  την είχα επιθυμήσει! Δεν άφηνα τον εαυτό μου να το ομολογήσει, ούτε  καν να το σκεφτεί, αλλά η νοσταλγία με κυρίευε μερικές φορές όσο  κι αν την έδιωχνα. Αλλά μου έλειπαν ώρες ώρες οι ξένοιαστες  στιγμές  με τις  φίλες μου.  
Η φίλη μου τόλμησε  να κάνει ένα τόσο μεγάλο  ταξίδι, μόνη της. 
Την περίμενα  στο σταθμό του Αννοβέρου μαζί με το μωρό μου στο καροτσάκι .  Την είδα που κατέβηκε απ’ το τρένο ψάχνοντας με αγωνία να με δει . Αγκαλιαστήκαμε χαρούμενες που βρεθήκαμε μετά  από πολλούς  μήνες . Είχαμε  τόσα να πούμε και άλλα τόσα θαυμαστά να δούμε. Ήθελα να την πάω παντού , να δει όλα αυτά που σαν σειρήνες  με κρατούσαν στην ξένη γη . Αλλά πρώτα απ’ όλα ήθελα να της γνωρίσω  την κόρη μου . Που δεν την είχε  δει κανένας φίλος και συγγενής μας  ακόμα .  Κι αυτό με πόναγε  πολύ γιατί ένιωθα  πως στερούσα  από το μωρό μου τα πιο βασικά και σπουδαία πράγματα.  
Μέρα ζεστή και ηλιόλουστη, μια ξεχωριστή μέρα γεμάτη με φωτεινά χρώματα .  Στο πεζόδρομο της πόλης πολύχρωμοι άνθρωποι από κάθε  φυλή και ηλικία σεργιανούσαν ή έκαναν ποδηλατάδα.  Τα τραπεζάκια  έξω στις καφετέριες και στις μπυραρίες γεμάτα κόσμο. Πλανόδιοι  καλλιτέχνες με μουσικές απ’ όλο  τον κόσμο γέμιζαν  την  ατμόσφαιρα, νοσταλγικές ή χαρούμενες  μελωδίες. Και πολλά κοροτσάκια με μωρά και τις μαμάδες  τους που βγήκαν κι αυτά  σεργιάνι  να μαζέψουν τον ακριβοθώρητο  ήλιο της Γερμανίας. Χιλιάδες χρωματιστά  μπαλόνια στα χεράκια  των παιδιών, που πολλά αυτά  ξέφευγαν  και γέμιζαν τον ουρανό με ζωγραφισμένες κουκίδες  σαν  πινελίες σ΄ένα  απέραντο  γαλάζιο  καμβά.
Μέσα σ’ αυτό τον κόσμο και εμείς. Η φίλη μου ήταν ενθουσιασμένη, θαύμαζε  τα πάντα γύρω της και η μπέμπα  μας ντυμένη στα ροζουλί της, γελούσε και χαιρόταν  αυτή τη υπέροχη βόλτα.  Κάτσαμε  σε μια καφετέρια  στην υπέροχη λίμνη του Αννοβέρου,  γερμανικός  καφές  φίλτρου , κέικ  με βατόμουρα και  ζάνε  από πάνω . ( ζάνε είναι η κρέμα που συνοδεύει κάθε τι που τρώγεται ή πίνετε)  και  μετά  παγωτό  με φρέσκια βάλφα και καραμέλα.  Η φίλη έμεινε  αρκετές  μέρες  και πρόλαβα να της δείξω πολλά και να ευχαριστηθούμε τα πάντα  μαζί . Ένα  όμορφο  και ευχάριστο  διάλειμμα από την καθημερινή ρουτίνα . Μαζί της έφερε  την γεύση  από την θάλασσα και τα περιβόλια  του χωριού μας . Τον αέρα της πατρίδας  !!  
Μια ξεχωριστή  μέρα που ο χρόνος της έδωσε ανεκτίμητη αξία. Αρκεί να ξέρουμε να εκτιμήσουμε τις στιγμές που περνάνε και χάνονται  στο βάθος της μνήμης.

Αφιερωμένο στη φίλη μου τη Μαιρούλα !!!

Ζηνοβία Μαρνέζη  22-4-2013












6 σχόλια:

  1. poly omorfo ZINA mou...me taxidepses xronia pisw..ekeinh th mera poy katevhka ap to traino kai sas eida mprosta moy....to poio mageytiko taxidi ths zwhs moy..nach deutschland fliegen....s eyxaristw pou to afierwses se mena...mia poly glykia anamnhsh...xaragmenh gia panta stis selides tou myalou mas!!!!!!!!!!! S EYXARISTW...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφο, υπέροχο και νοσταλγικό.... αφιερωμένο στη φιλη Μαίρη, στη Μαιρούλα από τη Ζηνα!!! Μπράβο κορίτσια, πάντα να είστε μαζί και να θυμάστε!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το καιρό μ΄εχει πιάσει επιθυμία να ταξιδέψω και πάλι σε μέρη που είχα ζήσει και περάσει ευτυχισμένες μέρες. Την ιστορία την αφιέρωσα σε σένα Μαίρη γιατί πραγματικά είχαμε περάσει υπέροχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαρούλα μου είναι σημαντικό να κρατάς φιλίες απο τα παιδικά χρόνια και να έχεις κοινές μνήμες με τους φίλους σου και εγώ είμαι πολύ τυχερή που τις έχω !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μπράβο!! πανέμορφο το κείμενο... αλλά μέσα από αυτό... βλέπω μία πανέμορφη φιλία που ζηλεύω... εύχομαι ποτέ να μην σβηστεί!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τώρα είσαι και συ μέλος της παρέας Λαμπρινή και χαίρομαι πολύ γι αυτό . Και οι παρέες οπως ξέρεις γράφουν την δική τους ιστορία .

    ΑπάντησηΔιαγραφή