ΜΕ ΤΙΣ ΑΜΠΛΟΚΑΡΙΣΤΕΣ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΔΕΙΠΝΟ 

ΜΕ ΤΙΣ  ΑΜΠΛΟΚΑΡΙΣΤΕΣ

Με μεγάλη χαρά δέχτηκα μια πρόσκληση για κουβεντούλα από τις Αμπλοκάριστες.  Μια γλυκιά παρέα από αξιόλογες γυναίκες που τους αρέσει η δημιουργία και η καλαισθησία.  Την γνωριμία μας θέλω να την παρουσιάσω κι εδώ στο δικό μου μπλόγκ. Την φαντάζομαι  σαν μια πρόσκληση σε επίσημο  δείπνο. Με το υπέροχο τραπέζι, με το λευκό λινό τραπεζομάντηλο, τις φίνες πορσελάνες, τα κρυστάλλινα ποτήρια και τα ασημένια μαχαιροπήρουνα.  Τέλειες  οικοδέσποινες !!! Και εννοείται με τα γευστικότατα εδέσματά τους που μόνο αυτές ξέρουν να προσφέρουν. Επειδή ήταν και φθινοπωράκι και είχε δροσίσει ο καιρός  είχαμε και το αναμμένο τζάκι για να προσθέσει  θαλπωρή και οικειότητα στο δείπνο μας !! 

Α:  Γιατί Αναίσθητοι και ονειροπόλοι;

Ζ.Μ. Ας  τα πάρω τα πράγματα απ’ την αρχή για να μπούνε σε μια τάξη. Στην αρχή υπήρχε το χάος!!! Σκεφτόμουν τα χρόνια που πέρασαν, την παλιά νοοτροπία, τις αλλαγές που συντελέστηκαν με  απίστευτη ταχύτητα. Πως ξεκινήσαμε και που μας πήγε η ζωή. Τι θα μπορούσα να πω, κάτι που δεν έχει ειπωθεί πλέον ; Όλα έχουν γίνει πια. Παρθενογένεση δεν υπάρχει σήμερα …και σπάσε εσύ το κεφάλι σου να βρεις κάτι πρωτότυπο.  Ήδη ο σπόρος είχε πέσει αλλά το χώμα άγονο  ακόμη….Μέχρι που έρχεται ο θειος Σαββοπουλος και υποδέχεται την νέα χιλιετία μ’ ένα καινούργιο  τραγούδι .

Σημαιοφόρισσα  στην λησμονιά να μην τους δώσεις

Να τους καλέσεις αύριο πλάι σου και λίγο να τους εμψυχώσεις

Είχε πολύ καημό πολύ λαχτάρα η εποχή  τους

Είχε πολλούς αναίσθητους μα και πολλούς ονειροπόλους

Με συγκίνησε  ..είμαι και συναισθηματική υπέρ του δέοντος, με άγγιξαν αυτοί οι στίχοι…..αλλά ακόμη υπήρχε  το χάος !

Σκεφτόμουν, ξανασκεφτόμουν ….εκεί που καθάριζα πατάτες και φρέσκα φασολάκια …. (  θάνατος … είναι οι γυναίκες που αγαπιούνται καθώς να καθαρίζουνε κρεμύδια)  Καρυωτάκης  ….άσχετο  …..

Θέλω να τονίσω την καθημερινότητα μου …όχι ότι το ζόρισα πολύ …σχεδόν καθόλου ….και εγένετο  φως  !!!

Α:  Πότε ξεκίνησες το βιβλίο ;

Ζ.Μ.  Την εποχή εκείνη ήμουν 43 ετών, πολύ νέα ακόμη για να σκέφτομαι περασμένες εποχές και αναμνήσεις της νιότης μου. Είχα δύναμη και ενέργεια και όλη τη ζωή μπροστά μου.  Μεγάλωνα μαζί με τα παιδιά μου σαν παιδί κι εγώ ή μάλλον σαν μεγαλύτερη αδελφή τους. Έτσι ένιωθα. Την πρωτοχρονιά του 2000 την περάσαμε οικογενειακά, πολύ όμορφα και ανέμελα. (  δεν είχαμε ανθρώπινες απώλειες ακόμη )  Τα συναισθήματα που είχα εκείνη την εποχή ήταν τόσο έντονα και δυνατά, σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί και να διαλύσει τα πάντα. Όλη αυτή η συσσωρευμένη ενέργεια μαζεύτηκε μέσα μου και ένα χρόνο αργότερα ήρθε και έσκασε με την έμπνευση αυτού του βιβλίου. Έφτιαξα ένα κόσμο, μια κοινωνία από  πρόσωπα και χαραχτήρες που έζησαν και μεγάλωσαν τα τελευταία 50 χρόνια, μαζί με τις ιστορικές και πολιτισμικές εξελίξεις στην χώρα μας. Ο μόνος  τίτλος που θα μπορούσα να  δώσω στο βιβλίο μου ήταν αυτός Αναίσθητοι  και Ονειροπόλοι . Δεν καπηλεύτηκα τους στίχους  του ποιητή, έδωσα την δική μου ερμηνεία κα την δική μου ψυχή στους ήρωές μου . Αναίσθητοι για μένα είναι αυτοί που δεν υπολογίζουν τα συναισθήματα  των άλλων και ονειροπόλο αυτοί που έχουν όνειρα και ιδανικά για ένα καλύτερο κόσμο . 

Α: Τι συναισθήματα πραγματεύεται το μυθιστόρημα;

Ζ.Μ. :  Σχεδόν όλα τα συναισθήματα που διαφεντεύουν την ψυχή και το μυαλό μας. Έρωτας, αγάπη, φιλία και φιλότιμο, αξιοπρέπεια, περηφάνια, εγωισμός, αλαζονεία, πείσμα , μίσος, ζήλεια,

 φθόνος και εκδίκηση .

Α: Πολλά και δυνατά συναισθήματα, οι ήρωες  που τα εκφράζουν ποιοι είναι ;  Και πως μπήκαν μέσα στην ιστορία;

Ζ.Μ. : Αν πιστεύετε στα θαύματα αυτό το βιβλίο προέρχεται  από ένα θαύμα που φανερώθηκε μέσα στο μυαλό μου, στην αρχή σαν σκόρπια πρόσωπα που δένονταν αρμονικά μεταξύ τους μέχρι που έδωσαν ψυχή και ουσία, ολοκληρώθηκαν και έγιναν σημαντικές και αληθινές οντότητες. Ήσαν σαν να υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι και μιλούσαν μες το κεφάλι μου …να τους φανερώσω, να τους αναδείξω,  να μη ξεχαστούν.  Έζησα έξι χρόνια μαζί τους, να κυριαρχούν σ΄ολη μου τη καθημερινότητα. Δούλευα και σκεφτόμουν, έκανα οτιδήποτε  άλλο και σκεφτόμουν ….πως θα μιλήσουν, πως θα ενεργήσουν , πως θα  αντιδράσουν, τι επιπτώσεις θα έχουν οι επιλογές τους ποιο θα είναι το τέλος τους.  Εύκολο είναι να σκέφτεσαι, το δύσκολο είναι πως θα τα γράψεις και να μεταφέρεις  τα συναισθήματα που ζεις.

Σήμερα αποστασιοποιημένη απ’ όλη αυτή τη διαδικασία συνειδητοποιώ  πολλά πράγματα. Εικόνες και γεγονότα που είχαν κρυφτεί στο πίσω μέρος του μυαλού μου και ούτε καν τα θυμόμουν, έβγαιναν και τυπώνονταν  στο χαρτί χωρίς να τα κατανοώ εκείνη τη στιγμή. Πολλές φορές έφτασα σε αδιέξοδο, κουράστηκα από άλλες προσωπικές μου δυσκολίες, πολλές φορές είπα να τα παρατήσω, γιατί ίσως δεν άξιζε το κόπο, ίσως να ήταν παιδιάστικη βλακεία. Αλλά οι ίδιοι οι ηρωές μου δεν με άφηναν , με εκλιπαρούσαν σχεδόν …να μην τους ξεχάσω.

Τότε  καθόμουν να συνεχίσω την ιστορία μου, άδεια από έμπνευση και εκείνοι  έρχονταν και μου υπαγόρευαν την θέλησή τους. Ίσως το θεωρείται παρανοΐκό , αλλά είναι η αλήθεια.  Γι αυτό και είπα πως το βιβλίο είναι ένα θαύμα που συντελέστηκε μες το μυαλό μου. Οι φανταστικοί ήρωες που  εγώ είχα δημιουργήσει απόκτησαν σάρκα και ψυχή, ξέφυγαν από τα χέρια και την εξουσία μου και απόκτησαν δική τους βούληση και αυτονομία. Έγιναν παιδιά μου, τους αγάπησα όλους και  στους τέλος τους αθώωσα όλους ..ακόμα κι αυτούς που είχα για κακούς. …  γιατί κάθε ιστορία που σέβεται τον εαυτό της έχει τους καλούς και τους κακούς …η αιώνια πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό…εδώ ο θάνατος τους αθώωσε γιατί μαζί τους πέθανε και μια εποχή.     Μερικά ονόματα που χρησιμοποίησα δεν είναι τυχαία, ήθελα απλά, συνηθισμένα ονόματα και όχι βαρύγδουπα και δήθεν . Η Θεοδώρα και ο Τιμόθεος κρύβουν μέσα τους όλη τη ψυχική μου διάθεση . Θείο Δώρο που δέχεται κάποιος που τιμάει το Θεό. Αυτή η έμπνευση ήταν το Θειο δώρο μου κι εγώ το τίμησα.  Κάποτε το έλεγα « δώρον άδωρον»  όμως πήρα τη ανταμοιβή και σήμερα λέω πως θα είμαι ευγνώμων νυν και αεί …και δεν εννοώ υλική.  

Α: Υπάρχει ανατροπή για την ηρωίδα;

Ζ.Μ.  Βεβαίως και υπάρχει, η ζωή της είναι γεμάτη ανατροπές. Η ίδια είναι ένα πλάσμα ατίθασο και ασυμβίβαστο. Θα περάσει πολλά αλλά με πείσμα και δύναμη θα ξεπεράσει τις παγίδες. Το τέλος είναι ανατρεπτικό, δεν γυρίζει στην οικογενειακή συνάντηση στο πατρικό της, νιώθει πάλι μόνη και προδομένη, αλλά η τύχη της επιφυλάσσει  έναν έρωτα που θα της αλλάξει τη ζωή …είναι  η ανταμοιβή που ήθελα να της προσφέρω.  

Α: Τι ακολουθεί μετά ;

Ζ.Μ. Μια ολοκαίνουργια ιστορία, με νέα πρόσωπα και καταστάσεις. Στον παρόντα χρόνο αυτή τη φορά. Μέσα στο περιβάλλον αυτό θα δούμε και παλιά πρόσωπα όπως τη Δώρα και τον Άλκη τον νέο της έρωτα, αλλά θα κινούνται διακριτικά και αθόρυβα. Θα δούμε την εξέλιξη τους  δέκα χρόνια μετά.

Α: Ας κάνουμε και μια ενδοσκόπηση  στη  Ζήνα ….ποια στιγμή αυτού του βιβλίου σε απογοήτευσε;/

Ζ.Μ. Καμιά !!

Α: Όταν ολοκληρώθηκε τι σκέφτηκες;

Ζ.Μ. Σκέφτηκα επιτέλους  τελείωσα …αλλά σύντομα ένιωσα ένα απέραντο κενό ! Μου έλειψαν …κι άργησα πολύ να τους ξεπεράσω !

Α: Ποιο ή ποια είναι τα λογοτεχνικά έργα που θα ηθελες να γράψεις εσύ;

Ζ.Μ. Πολλά είναι αυτά.  Τα ματωμένα χώματα, η Λωξάντρα , το σπίτι των πνευμάτων της Αλιέντε ….πάρα πολλά, ζηλευτά και  αγαπημένα .

Α: Τι είναι αυτό που δεν αντέχεις να ζεις και να βλέπεις ;.

Ζ.Μ. Δεν αντέχω να βλέπω μικρά παιδιά να ζητιανεύουν  στους δρόμους και να πουλάνε διάφορα πράγματα από σκέτη εκμετάλευση. Δεν αντέχω να βλέπω αδέσποτα ζωάκια που τα έχουν εγκαταλείψει στο έλεος  του δρόμου τα αφεντικά τους. Δεν αντέχω να έχω γκρίνια και μιζέρια στη ζωή μου . Δεν αντέχω να ακούω τις μεγαλύτερες ανοησίες που μας τις πασάρουν σαν σοφίες.

Α: Τα  δήθεν δηλαδή. Και κάτι τελευταίο έτσι για να κλείσουμε αυτή τη κουβεντούλα μας με θετική ενέργεια. Κοιτώντας τα άστρα και βλέποντας ένα αστέρι να πέφτει κάνεις μια  ευχή; Αν ναι ποια είναι;  

Ζ.Μ. Πάντα με γοήτευε ο έναστρος  ουρανός, κάθομαι τις νύχτες και τον κοιτάζω, αλλά δεν προλαβαίνω να κάνω μια ευχή όταν βλέπω ένα αστέρι να πέφτει . Εκείνο που θα ήθελα να ευχηθώ είναι να μη αλλάξει η γη προς το χειρότερο, λόγω οικολογικής καταστροφής για να μπορούμε να χαιρόμαστε τη φύση και όλο της το μεγαλείο.     

 

Α:  Σε ευχαριστούμε πολύ Ζήνα γι αυτή  την κατάθεση ψυχής!

Ζ.Μ. Κι εγώ σας  ευχαριστώ πολύ για την ζεστή σας φιλοξενία και την ωραία ατμόσφαιρα που δημιουργήσατε για να μιλήσουμε εκ βαθέων για το βιβλίο μου !!

 Ζήνα Μαρνέζη .

Οκτώβριος 2011