Αρχειοθήκη ιστολογίου

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Η γυναίκα της ομίχλης


        Συλλογή Βιβλιονείρων- Η γυναίκα της ομίχλης !-Ζηνοβία Μαρνέζη


Η Σύλβια από μικρή τρύπωνε κρυφά χωρίς να αφήνει ΙΧΝΗ στο ατελιέ του πατέρα της και παρατηρούσε με προσοχή τους καμβάδες που ζωγράφιζε πριν ακόμη πάρουν την τελική τους μορφή. Κάτι που ο πατέρας της, της το απαγόρευε ρητώς. Δεν ήθελε να τους βλέπουν στη φάση αυτή, το προσχέδιο είναι ότι πιο ιερό υπάρχει για τον καλλιτέχνη, είναι η στιγμή της δημιουργίας και της έμπνευσης . Είναι σχεδόν μια ερωτική επαφή που δεν επιτρέπεται, να εισχωρούν άλλα άτομα ακόμη κι αν είναι τα πιο αγαπημένα.
  Πολλές φορές είχε ζηλέψει το ΠΑΘΟΣ του πατέρα της, όταν χανόταν μέσα στην έμπνευση της φαντασίας του, αδιαφορώντας για αυτήν. Τον μοιραζόταν με τους καμβάδες τα χρώματα και τα πινέλα του και ήθελε να είναι και εκείνη μαζί του τις ώρες που το μυαλό του βυθιζόταν στην ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ μιας απλής ιδέας που την έφτιαχνε μια εικόνα γεμάτη συναισθήματα και ευαισθησία . Όταν τον κυρίευε αυτός ο γόνιμος ΑΝΕΜΟΣ της δημιουργίας, δεν ήθελε κανένα δίπλα του να τον αποσπά και να υπάρχει ΚΕΝΟ στην συνοχή της σκέψης του.

Η Σύλβια όμως από παιδική περιέργεια και με μια τάση αταξίας, πάντα τον παράκουγε και έμπαινε κρυφά, όταν εκείνος έλειπε. Της άρεσε να παρακολουθεί πως ολοκληρώνεται ένα πίνακας, απ’ όταν ακόμη είναι μερικές απλές γραμμές χωρίς σχήμα και ουσία. Όταν ερχόταν ή ώρα και τον παρέδιδε στα μάτια των θαυμαστών του και προπαντός στα μάτια της αγαπημένης του κόρης, εκείνη έκανε την έκπληκτη αλλά το αθώο παιδικό της βλέμμα την πρόδιδε.

Σήμερα έχει τα γενέθλιά της , κλείνει τα δεκαεφτά και είναι πολύ χαρούμενη. Ο πατέρας της, της ετοιμάζει μια έκπληξη, αλλά δεν της λέει τι. Ανυπομονεί και τον παρακαλεί να της δώσει τουλάχιστον ένα μικρό στοιχείο. «Να μάθεις να έχεις υπομονή. Όσο ήσουν μικρή δεν σε μάλωνα για την ανυπακοή σου, σήμερα όμως ενηλικιώνεσαι ΑΓΑΠΗ μου και όσο κι αν δεν το θες η ζωή θα σε αναγκάσει να γίνεις υπεύθυνη και συνεπής στις υποχρεώσεις σου». Επιτέλους ήρθε η στιγμή, έσβησε τα κεράκια, έκοψε την τούρτα, οι φίλοι της ευχήθηκαν και της έδωσαν τα δωράκια της και ο πατέρας της παρέδωσε ένα πακέτο τυλιγμένο με ένα όμορφο χαρτί. -Ξέρω τι είναι ! Ένας πίνακας που τον έφτιαξες για μένα . Πότε πρόλαβες και δεν το πήρα είδηση; - Άνοιξέ τον ! Η Σύλβια όλο αγωνία, έσκισε το χαρτί και φανερώθηκε η μορφή μιας πανέμορφης γυναίκας. Το ΠΟΡΤΕΤΟ ήταν παλιό, δεν μύριζε φρέσκο χρώμα, άρα κάπου τον είχε φυλαγμένο χρόνια τώρα και δεν τον έδειχνε σε κανένα. - Είναι τέλειο, είναι υπέροχο! Πότε το έφτιαξες μπαμπά; Ποια είναι αυτή η γυναίκα; Είναι αληθινή; - Σ’ αρέσει; Αυτός ο πίνακας έχει ακριβώς τα χρόνια σου . Βρίσκεσαι και συ μέσα σ’  αυτόν το πίνακα . Είσαι μέσα στην κοιλιά της μητέρας σου. - Τι θες να πεις μπαμπά; Είναι η μητέρα μου αυτή η όμορφη γυναίκα; Ποτέ δεν μου μίλησες γι’ αυτή. Κι όταν σε ρωτούσα, απέφευγες να μου πεις. Που βρίσκεται τώρα, που ζει; -Η μητέρα σου ζει στην Γαλλία, ερωτευτήκαμε τρελά, όταν ήμασταν νέοι, αλλά η οικογένειά της δεν της επέτρεψε να παντρευτεί ένα φτωχό και άσημο Έλληνα ζωγράφο.

Ζούσαμε σαν κυνηγημένοι, σαν παράνομοι, με φόβο μη μας βρουν και την αρπάξουν από κοντά μου. Όταν γεννήθηκες εσύ, ήταν τόσο ευτυχισμένη, σ’ αγαπούσε πολύ παιδί μου, αλλά τα πράγματα δεν ήρθαν καλά. Αρρώστησε βαριά και δεν είχα φράγκο να την πάω σε ένα καλό γιατρό, ούτε για να φάμε δεν είχαμε, υπήρχες και συ που ήθελες ιδιαίτερη φροντίδα. Μας βρήκε ο πατέρας της οργισμένος και την ανάγκασε να με εγκαταλείψει. Εκείνη με παρακάλεσε να σε κρατήσω εγώ, γιατί φοβόταν πως οι δικοί της θα σε παρατούσαν σε κάποιο ίδρυμα. Δεν θα δέχονταν με τίποτα ένα νόθο παιδί στην οικογένειά τους. Η τρυφερή και ευαίσθητη Σύλβια, συγκλονίστηκε.  Πρώτη φορά, άκουγε για την ιστορία των γονιών της. Μέσα απ’ τα βουρκωμένα μάτια της, παρατήρησε την εικόνα της μητέρας της, που της χαμογελούσε απ’ τον άψυχο καμβά. Πόσο όμορφη ήταν ! Πόσο άτυχη και πόσο θα πόνεσε αυτή η γυναίκα που την έφερε στο κόσμο και την έχασε μέσα απ’ τα χέρια της.

Τότε πρόσεξε ένα διαμάντι δεμένο με χρυσό να κρέμεται απ’ μια αλυσιδίτσα στον λευκό μακρύ σαν κύκνου λαιμό της. -Τι υπέροχο διαμάντι! Φορούσε η μητέρα μου αυτό το διαμάντι στο λαιμό της όταν την ζωγράφιζες; - Αυτό το διαμάντι είναι το δικό της δώρο για σένα. Ο πατέρας της έβγαλε ένα βελούδινο κουτί και το άνοιξε μπροστά της. Έμεινε έκθαμβη απ’ το φως που αντανακλούσε πάνω του, παιχνιδίζοντας στα μάτια πολύχρωμες αχτίνες. -Μου το έδωσε όταν χωρίσαμε. Μου είπε να το πουλήσω για να σου προσφέρω αυτά που χρειαζόσουν για να ζήσεις. Εγώ όμως δεν θα το έκανα ποτέ αυτό κόρη μου . Το κράτησα αυτό το διαμάντι με αγάπη και απόλυτη προσοχή να μη το χάσω, για να στο προσφέρω σήμερα. Η Σύλβια φόρεσε στο λαιμό της το διαμάντι και κοιτάχτηκε στον καθρέπτη. Κοίταξε και τον πίνακα και είδε πόσο πολύ έμοιαζε με την μητέρα της. - Κάθε μέρα σ’ έβλεπα να μεγαλώνεις και να της μοιάζεις καταπληκτικά. Ήταν να είχα και εκείνη μαζί μου. - Μπαμπά, ξέρεις που μπορώ να την βρω; Ξέρεις που μένει; Θέλω να πάω να την γνωρίσω. Όταν με δει να έχω αυτό το διαμάντι στο λαιμό μου, θα πιστέψει πως εγώ είμαι η κόρη της. - Δεν χρειάζεται να πας εσύ μικρή μου, η μητέρα σου είναι εδώ, σε περιμένει έξω στο κήπο να πας να την συναντήσεις.

Η καρδιά της λαχτάρισε, ένιωσε σαν αφηνιασμένο ΑΛΟΓΟ και όρμησε στον κήπο. Μια απαλή ΟΜΙΧΛΗ είχε σκεπάσει τα πάντα έξω. Η γυναικεία φιγούρα στεκόταν εκεί κρυμμένη μέσα στις φυλλωσιές των δέντρων. -Χρόνια περίμενα αυτή τη στιγμή κόρη μου …συγχώρεσέ με που υπήρξα τόσο αδύναμη να σε κρατήσω ……… Η κοπέλα έπεσε στην αγκαλιά που είχε στερηθεί . Η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια και φτιάχνει την δική της ΠΛΟΚΗ κάποιες φορές .

6 σχόλια:

  1. Καλως σε βρηκα και εδω στο πανεμορφο σπιτικο σου!!!!
    Περασα για ν'αφησω τις ευχες μου.Tα πιο ομορφα Χριστουγεννα ευχομαι να περασεις κοντα μ αυτους που αγαπας και οτι ποθησεις να'χεις.ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ .Χρονια πολλα γεμάτα υγεια και του Χριστου η γέννηση ας μας φέρει ευτυχια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. xαίρομαι τόσο που βρίσκομαιεδώ!! στα Κοραλλένια λόγια!!! καλώς ήλθες στο μπλογκ μου!!! καλώς σε βρήκα κι εδώ!! θα τα λέμε!

    πολύ όμορφα γράφεις φίλη μου καλή!! νάσαι καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΣΚΡΟΥΤΖΑΚΟ χαιρομαι πολυ που εγινα μέλος της παρεας των μπλοκοφιλων και ιδιαιτέρως δικη σου . Καλες γιορτες φίλε μου να εισια πάντα καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λαμπρινή σ΄ευχαριστώ , η επικοινωνία μας τωρα θα ειναι πιο ποιητική !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή