Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

ΜΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΑ ΚΑΣΕΤΙΝΑ μέρος 2ον

ΜΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΑ ΚΑΣΕΤΙΝΑ 2ΟΝ 

Μέσα στη παγωμένη βροχή ο άνδρας σκυφτός και φορτωμένος πακέτα και γιορτινές τσαντούλες με δώρα , περπατούσε χωρίς να βιάζεται με βήμα αργό και κουρασμένο . Πριν λίγο είχε κατέβει από το ταξί δυό τετράγωνα μακριά από το σπίτι του . Ήθελε να περπατήσει . Ήθελε να νιώσει την παγωνιά να περονιάζει το κορμί του , Άλλωστε χρόνια τώρα ζούσε μ’ αυτή τη παγωνιά μέσα του . Τίποτα δεν μπορούσε να ζεστάνει την καρδιά του .
Κάποτε είχε ζήσει και είχε νιώσει την απόλυτη ζεστασιά και θαλπωρή ενός σπιτικού . Την θερμή αγκαλιά της γυναίκας του και των παιδιών του . Την είχε χάσει από ένα πείσμα και από μικροεγωισμούς που τον παρέσυραν και τον οδήγησαν στη μοναξιά . Τι ήθελε να σκηνοθετήσει απόψε ; Μια χαμένη από χρόνια οικογενειακή ατμόσφαιρα ; Κορόιδευε τον ίδιο του τον εαυτό ; . Δεν ήθελε να μπει στο άδειο του σπίτι . Αργούσε όσο μπορούσε το βήμα του , αλλά να που κάποτε έφτασε μπροστά στη πόρτα . Άνοιξε και κάθησε για λίγο στο σκοτάδι πριν ανάψει το φως . Ήξερε τι θα έβλεπε . Μια τέλεια σκηνοθετημένη ατμόσφαιρα από αυτόν το ίδιο ….χωρίς όμως ουσία , χωρίς ψυχή . Το δέντρο με τα φωτάκια του στολισμένο στην γωνιά , τα κηροπήγια και τα χριστουγεννιάτικα στολίδια στο καθιστικό και στην τραπεζαρία ένα μεγάλο γιορτινά στρωμένο τραπέζι , με λευκό τραπεζομάντηλο και έξι σερβίτσια από πορσελάνη . Τα κρυστάλλινα ποτήρια και τα ασημένια μαχαιροπήρουνα …όλα βαλμένα τέλεια όπως ταιριάζει σε ένα επίσημο δείπνο . Κάθησε στην κορυφή του τραπεζιού ….γύρισε δεξιά του στη θέση που θα ήταν η γυναίκα του , έβαλε το πακέτο με το δώρο της .
 « Για σενα αγάπη μου.» Μετά γύρισε αριστερά . Τρεις θέσεις για τα αγόρια του . «Αυτό για σένα Αλέξανδρε.» « Αρίστο , Αγγελε αυτά για σας μικρά μου ζαβολιάρικα …διαλέξτε στην τύχη ποιο πακέτο σας αρέσει.»
 Μετά γύρισε πάλι δεξιά , μια θέση δίπλα στη γυναίκα του . Τα μάτια του βούρκωσαν .
 « Εσύ μικρή μου Κατερίνα το πήρες το δώρο σου. Αλλά και συ μου έδωσες το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να πάρει ένας πατέρας . Σε είδα ….σε καμάρωσα . είδα πόσο όμορφη κοπέλα έγινες , είδα πόσο ευτυχισμένη είσαι …μ’. αυτόν τον αψύ το νεαρό ….τον μηχανόβιο.»
 Άνοιξε το μπουκάλι με το κρασί και γέμισε τα ποτήρια . « Στην υγειά μας παιδιά μου …όπου κι αν βρίσκεστε να είστε ευτυχισμένα.» Τα άδεια πιάτα τον κοιτούσαν περιγελαστικά . Εκείνος έβγαλε τη σοκολατένια κασετίνα από το κουτάκι της και την άφησε στο πιάτο του .
 « Θυμάσαι Αντιγόνη; Θυμάσαι πως γνωριστήκαμε ; Μοιραστήκαμε μια σοκολατένια κασετίνα. Έσπασες με το κουταλάκι την σκληρή τετράγωνη σοκολάτα που μέσα της είχε αυτή τη θεσπέσια λευκή κρέμα και με τάισες στο στόμα . Η σοκολάτα τραγανή και η κρέμα αφράτη μας πλημμύρισε τον ουρανίσκο με χιλιάδες γεύσεις για να απομείνει στο τέλος η γεύση η μία και μοναδική ….η γεύση του έρωτα .» « Θα πάρω πάνω μου όλο το βάρος Αντιγόνη , εγώ έφταιξα … Με έδιωξες εκείνο το βράδυ τυφλωμένη από ζήλεια , δεν με άφησες να σου εξηγήσω …μου είπες λόγια πολύ βαριά , λόγια που στοίχειωσαν και έμειναν εκεί να αιωρούνται στον αέρα . Κι εγώ εγωιστής και περήφανος δεν σε συγχώρεσα . Πείσμα εσυ , πείσμα και εγώ . Αφήσαμε τη ζωή να φύγει μέσα από τα χέρια μας.» Σηκώθηκε και πήγε στη εταζέρα . Άνοιξε το συρτάρι κι έβγαλε ένα μάτσο φακέλους με ιατρικές εξετάσεις . Τις κούνησε θυμωμένα .
 «Και τώρα είναι πια πολύ αργά Αντιγόνη . Η ιατρική γνωμάτευση είναι μια και τελεσίδικη . Έχω λίγο καιρό μόνο ζωής . Ίσως λίγους μήνες . Πως μπορούμε να επανορθώσουμε το κακό που κάναμε στο γάμο μας και στα παιδιά μας Αντιγόνη;» «Ποιος θα συγχωρέσει ποιον ;»
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκαν φωνές από το διπλανό διαμέρισμα . Το αντρόγυνο δίπλα πάλι τσακώνονταν . Τα μικρά παιδιά τους τσίριζαν κι έκλαιγαν . Ήξερε ότι είχαν σοβαρό πρόβλημα , ο άνδρας άνεργος και η γυναίκα έτρεχε για μεροκάματο παντού όπου έβρισκε . Και ως γνωστόν η φτώχεια φέρνει πάντα γκρίνια . Δεν του έπεφτε λόγος να επέμβει . αλλά τέτοια μέρα δεν ήθελε να νιώθει δυστυχία δίπλα του . Αρκετή είχε ο ίδιος , Πήρε τα πακέτα με τα δώρα και τα γλυκά και κτύπησε την πόρτα τους . Του άνοιξε ο άνδρας με αγριεμένο βλέμμα .
 «Συγνώμη που ενοχλώ αλλά μού έδωσαν από την δουλειά μου , ένα σωρό γλυκά και δωράκια ….εγώ δεν έχω οικογένεια , χαμένα θα πάνε , γι αυτό σκέφτηκα ότι τα παιδάκια σας θα χαρούν πολύ.» « Ω περάστε μέσα κύριε Αντώνη , σας ευχαριστούμε πολύ.» είπε ο γείτονας πιο ήρεμος τώρα . « Όχι να μη σας ενοχλώ , όμως έλα να κάτσουμε εδώ στα σκαλιά να ανάψουμε ένα τσιγάρο να τα πούμε αγαπητέ μου . Έχω να σου κάνω μια καλή πρόταση , αν σε ενδιαφέρει. Ζητάνε έναν υπάλληλο στην εταιρεία που εργάζομαι , αν θέλεις έλα να σε συστήσω, είναι καλή δουλειά και θα σου αρέσει.»
¨Κυριε Αντώνη να σας φιλήσω τα χέρια …τι μου λέτε ; Αν θα μου αρέσει ; Εδώ κινδυνεύω να μείνω στο δρόμο μαζι με τα παιδιά μου.» 
« Γι αυτό σου λέω μέρα χρονιάρα που είναι σήμερα , μη μαλώνεις με τη γυναίκα σου , όλα περνάνε , αλλά οι άσχημες κουβέντες μένουν και μας μαραζώνουν τη ψυχή . Σκέψου πόσο πλούσιος είσαι που έχεις αυτά που δεν αγοράζονται με όλα τα λεφτά του κόσμου . Α και κάτι ακόμα ….όταν βάλετε τα παιδιά για ύπνο , πάρε αυτή τη σοκολατένια κασετίνα και μοιραστείτε την με τη γυναίκα σου …και θυμηθείτε τα πρώτα σας ραντεβού , τον έρωτά σας , τον καιρό που ήσασταν ξένοιαστοι και ερωτευμένοι.»


 Παραμονή πρωτοχρονιάς . Η Αντιγόνη είχε μείνει μόνη στο σπίτι . Τα παιδιά της είχαν τις οικογένειές τους , τους φίλους τους , θα έβγαιναν να διασκεδάζουν . Η κόρη της κι αυτή είχε την δική της συντροφιά . Ποιος κάθεται μέσα με την μάνα ; Αισθανόταν τόσο μόνη . Μια σοκολατένια κασετίνα που της είχε φέρει η κόρη της από τα Χριστούγεννα …. Δώρο λέει από ένα άγνωστο κύριο , πελάτη του μαγαζιού , την είχε ταράξει πολύ . Ναι είχε κι αυτή μερίδιο της ευθύνης του χαλασμένου γάμου της . Ζήλευε πολύ , ήταν γκρινιάρα και απόλυτη στη δική της γνώμη . Δεν έριξε πότε τα μούτρα της να πάει να τον βρει ….να του ζητήσει συγνώμη . Εντάξει ένας άνδρας πάντα παίζει το ματάκι του κι αλλού . Αυτή όμως χάλασε το σπίτι της για ένα τέτοιο απλό όπως αποδείχτηκε φλερτάκι . Μάθαινε για τη ζωή του , μάθαινε πως ποτέ δεν την έφτιαξε με κάποια άλλη γυναίκα , παρ ’όλα αυτά δεν καταδέχτηκε να πάει να τον βρει . Περίμενε να έρθει αυτός να πέσει στα πόδια της .
 «Γιατί Αντώνη δεν ήρθες ποτέ να με βρεις ;» Πόσα χρόνια μοναξιάς . Πόσα χρόνια έμεινε άδεια η αγκαλιά της . Σε λίγα λεπτά θα άλλαζε ο χρόνος . Μια μελωδία ακούστηκε από το ραδιόφωνο που της κρατούσε συντροφιά εκείνη τη παραμονή πρωτοχρονιάς .. ,,,ΓΛΥΚΑ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ ….ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ … βούρκωσε …..θυμήθηκε τη φωνή του όταν της το σιγοτραγουδούσε στο αυτί . Τράβηξε την κουρτίνα και κοίταξε στον δρόμο . Ένας άνδρας στεκόταν στη γωνία και κοιτούσε το παραθύρι της . Πέταξε η καρδιά της από λαχτάρα . Πήρε τη σοκολατένια κασετίνα από το ψυγείο κι ένα κουταλάκι και βγήκε να τον συναντήσει . Δεν μίλησαν . Κοιτάχτηκαν στα μάτια αλλά δεν μίλησαν . Τόσα λόγια μέσα τους δεν έβρισκαν διέξοδο να βγουν . Κάθησαν σε ένα παγκάκι και μοιράστηκαν το γλυκό με το ίδιο κουταλάκι  Ενώ πάνω από τα κεφάλια τους έσκαγαν τα πυροτεχνήματα για τον ερχομό της νέας χρονιάς . Μια νέα εποχή και για τους δυο τους . 
ΖΗΝΟΒΙΑ ΜΑΡΝΕΖΗ  10-1-2013

15 σχόλια:

  1. ΜΑΡΑ μου σ' ευχαριστώ πολυ για την επισκεψή σου και για τις ευχές σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μέσα σε λίγες γραμμές κατάφερες να δώσεις την μοναξιά των γιορτών και την ανάγκη των ανθρώπων για μια ζεστή επικοινωνία με τους αγαπημένους μα ς. Επίσης και τα προβλήματα που μαστίζουν την σύγχρονη κοινωνία όπως η ανεργία και η έλλειψη της απλής καθημερινής ξενοιασιάς που φέρνει γκρίνια και τσακωμούς στην κάθε οικογένεια .
    Υ.Σ αν και δεν ήθελα να είναι άρρωστος με λίγο χρόνο ζωής ....τελικά μας άφησες με μια γλυκιά γεύση στο τέλος απο σοκολατένια κασετίνα . ΣΟΥΛΑ ΓΟΥΤΚΙΔΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σούλα μου σ΄ευχαριστώ για το σχολιό σου , άλλωστε πρώτη εσύ γνωρίζεις τι πρόκειται να γράψω πριν ακόμα αποτυπωθεί στο χαρτί. Ναι αρκετό δράμα έχει η πραγματική ζωή , αλλά και τα κείμενα από την πραγματική ζωή μας βγαίνουν .... σκέψου πως η αγάπη στο τέλος ίσως νικήσει το θάνατο .....αυτή είναι η γλυκιά γεύση που θέλω να δώσω ....ασχέτως αν σπάνια συμβαίνει . Έχουμε ανάγκη όμως από θαύματα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ωραιο και το 2ο μέρος.. μπράβο Ζήνα μου!!!! το απόλαυσα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. SAN GLYKIA SOKOLATINA ...SOU AFHNEI TH GLYKIA THS GEYSH...SE GEMIZEI OMORFA SYNAISTHIMATA..ENA AKOMA AGGIGMA PSYXHS..APO SENA ZHNA...S EYXARISTOUME GIA MIA AKOMA FORA...

    MAIRI SOUKOULI..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαίρη μου πάντα ένα γλυκό μας φτιάχνει τη διαθεση και μας φέρνει πιο κοντά με τους αγαπημένους μας . Ευχαριστώ πολύ και το διάβασα και δυνατά στην εκπομπή μου το μεσημέρι !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πανέμορφη ιστορία, τρυφερή και γλυκιά σαν λυωμένη σοκολάτα!!! Μπράβο Ζήνα μου, ότι κι αν γράφεις είναι υπέροχο και πάλι μπράβο!! Σ ευχαριστούμε!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. αυτή είναι και η χαρά μου Χαρούλα , να επικοινωνώ με τους αγαπημένους μου φίλους , είτε με γραπτά κείμενα , ή με μουσικές εκπομπές !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στολίζω δέντρο με τα χιόνια του Χριστού
    τραπέζι στρώνω με τα δώρα του χειμώνα
    εσύ το φως ενός ορίζοντα κλειστού
    που ρο φορώ του ταξιδιού μου αρραβώνα.
    Ανάβω φώτα και λαμπιόνια ζωηρά
    και μες στη φλόγα της γιορτής κεράκι λιώνω
    φωτογραφίζω αναμνήσεις στη σειρά
    να σε θυμάμαι όσο λείπω ένα χρόνο

    Παραμονή Πρωτοχρονιάς θα σε φιλήσω
    και μια ευχή πάνω στα χείλη σου θ’ αφήσω
    καθώς αργά θα ξετυλίγεις τον καιρό σου
    σαν παραμύθι να με βλέπεις στ’ όνειρό σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μ Π Ρ Α Β Ο ΚΑΙ ΠΑΛΙ Μ Π Ρ Α Β Ο !!!ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ Κ Α Λ Ο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΦιΛΙΩ μου χαίρομαι πολύ σου άρεσε ...ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΜΑΓΕ με εντυπωσιάζεις κάθε φορά με την ευστοχία των στίχων σου ... να κάνω και εγώ μια δειλή προσπάθεια να σου απαντήσω με στίχους .

    Είναι στιγμές που σε ζητώ απεγνωσμένα
    κι άλλες δεν σε χρειάζομαι και ζω μόνο για μένα
    είναι και εκείνη η βροχή που πέφτει αγριεμένα
    μια απουσία δυστυχώς που πήγε στα χαμένα
    φωνή στο παραθύρι μου που ένοιαζε με σένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ ωραια η συνέχεια και αυτή ακριβώς που θα ηθελα να ειναι , συγχαρητηρια !!! ΛΥΔΊΑ ΠΕΤΡΙΔΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η συνέχεια αυτής της ιστορίας είναι καταπληκτική , αθωωνεις και τον πατέρα που εγκατέλειψε το σπιτι του . Μπραβο !! ΚΑΤΙΑΝΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή