Αρχειοθήκη ιστολογίου

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Κάποτε ....όταν ονειροπολούσα




 





Η ομιλία μου την μέρα της παρουσίασης του βιβλίου μου


     Ίσως να αναρωτιέστε ποια είμαι εγώ και πως έπεσα έτσι ξαφνικά με αλεξίπτωτο στο κύκλο των ποιητών  και λογοτεχνών.  Ποια είμαι εγώ που είχα το θράσος – γιατί περί θράσους πρόκειται – να πάρω μια μέρα τις σελίδες μου και να κτυπήσω την πόρτα του Εκδοτικού οίκου Λιβάνη . Δεν ήξερα κανένα , ούτε με ήξερε κανείς. Με κοίταξαν με ευγένεια και συγκατάβαση και μου είπαν , θα το διαβάσουμε και θα σας απαντήσουμε σε έξι μήνες , αν το μυθιστόρημά σας είναι άξιο να εκδοθεί.  Το άφησα εκεί και το ξέχασα … μέχρι τη μέρα που με ειδοποίησαν να πάω  εκεί για μια υπόθεση που με αφορά.
Θυμάμαι τόσο έντονα αυτή τη μέρα… όχι τόσο γιατί θα γινόταν πραγματικότητα  αυτή η υπερφίαλη φιλοδοξία μου , όσο γιατί αυτό το παιδί μου , πήρε κάποιες θετικές κριτικές που ξεπερνούσαν τις προσδοκίες μου.
-Είστε η συγγραφέας αυτού του βιβλίου ;
Κοίταξα πίσω μου να δω σε ποιον απευθύνονταν .
Εγώ ήμουν η συγγραφέας ;
Δεν έχω βιογραφικό με πτυχία και περγαμηνές, όμως διάβαζα πολύ λογοτεχνία από τα παιδικά  μου χρόνια.  Μου άρεσε να μπαίνω μέσα στους φανταστικούς και υπέροχους κόσμους των βιβλίων να φτιάχνω κι εγώ δικούς μου ήρωες και καταστάσεις,  να έχω ιδέες και να διαμορφώνω όπως  εμένα μου άρεσε μια άλλη διάσταση των γεγονότων.
Τότε όμως δεν είχα την υπομονή και την διάθεση να  γράψω αυτές τις ιδέες , τις όποιες προσπάθειες έκανα τις πέταγα στο καλάθι των αχρήστων και πέρασαν άδοξα στη λήθη.

Όμως το μεράκι αυτό είχε αντοχές ακόμη μέσα μου , δεν το εξαφάνισαν  ο χρόνος και οι καθημερινές υποχρεώσεις μου και μια μέρα βρήκε ένα εκπληκτικό τρόπο να βρει διέξοδο και να βγει στην επιφάνεια.
Μια στιγμή , μια μικρή στιγμούλα όσο κρατάει ένα φευγαλέο όνειρο  κάποιου Κυριακάτικου μεσημεριού ήρθε και με βρήκε δίνοντάς μου την  έμπνευση που ζητούσα.
Ένα παιδάκι, κρυμμένο στην σιδερένια αυλόπορτα του σπιτιού του , έβλεπε τα άλλα παιδιά που έπαιζαν στο χωματόδρομο.
Αυτό , μόνο αυτό είδα,  τίποτα άλλο !
Αυτό το παιδάκι δεν ήμουν εγώ , θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από μας  που ζήσαμε όμορφα και ξένοιαστα παιδικά χρόνια, σε μια εποχή ευνοΐκή και ειρηνική.
“Γράψε  κάτι για  μας , μη μας αφήνεις να ξεχαστούμε , ίσως να μην είμαστε απ’ τη γενιά των ηρώων, όμως κάτι έχουμε να πούμε και εμείς.”
Αυτό έγραψα λοιπόν , αυτό το κάτι που έχουμε να πούμε και εμείς,  η γενιά που μετράμε μισό αιώνα στην πλάτη μας.
Εμείς που είμαστε η γέφυρα ανάμεσα στην παλιά γενιά και την νέα.  Να τονίσω την διαφορά ανάμεσά τους.  Τα δύσκολα χρόνια των γονιών μας και των παππούδων μας και την υπερπροστασία που έχουμε δώσει εμείς στα δικά μας παιδιά , αυτή την νέα γενιά που παίρνει τώρα την σκυτάλη να παλέψει για να χτίσει το μέλλον.   
Ο τίτλος που έδωσα στο βιβλίο αυτό δεν είναι τυχαίος , ούτε πρόχειρα βαλμένος .  Αναίσθητοι και ονειροπόλοι
Είναι ο μόνος που ταιριάζει !
 Κατά την  γνώμη μου , αναίσθητος δεν είναι ο άνθρωπος που δεν έχει συναισθήματα , είναι αυτός που δεν λογαριάζει τα συναισθήματα του συνανθρώπου του.
Ονειροπόλος είναι αυτός που έχει ένα όραμα για μια καλύτερη ζωή των συνανθρώπων του , είναι αυτός που διαπνέεται από αυτοθυσία , αυταπάρνηση για το καλό,  το ευγενικό,  το τίμιο,  το δίκαιο  ήθος του.                
Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι.
Μακάρι να ξεχωρίζουν σαν φωτεινοί φάροι  ανάμεσα στο πλήθος. 

                 Ευχαριστώ πολύ
                         
                             Ζηνοβία Μαρνέζη  .

                                                               12-4-2009

6 σχόλια:

  1. και ευχομαι να παει καλα, αλλα ηδη πηγε αφου βγήκε
    θα το παρω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΄΄Ασωτε σε ευχαριστώ για την επισκεψή σου και για τη φιλία σου , θα χαρώ πολύ να τα λέμε εδώ !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν ...ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ....ευχομαι πολλα πολλα βιβλια ακομα....ΖΗΝΑ...

    mairi soukouli...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ... άψογο το βιβλίο σου καλή μου!! παντα επιτυχίες!!! περιμένω το επόμενο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαίρη μου οι ονειροπόλοι ειναι αυτοί που ζωγραφίζουν με χρώματα τη ζωή μας !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λαμπρινή μου έρχεται και το επόμενο , ήδη τα πρόσωπα μιλάμε μέσα μου , θα τα αγαπήσω και θα τα ζωντανέψω σύντομα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή