Αρχειοθήκη ιστολογίου

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

ΤΟ ΚΕΡΑΜΙΔΑΚΙ



 

Το κεραμιδάκι
Μια  μέρα  από την ζωή μου , μια στιγμή  από εφηβικές  καλοκαιρινές  διακοπές.  Είναι  πολλές οι στιγμές  που θυμάμαι και τις  νοσταλγώ αλλά  να τώρα δα, μου ήρθε  στο μυαλό σαν φλασάκι μια απλή και ασήμαντη στιγμή.  Μια μέρα ….μια μέρα από τη ζωή μου που  μετριέται  με μια στιγμή στην αιωνιότητα και περνάει  και σβήνει σαν την αστραπή .  
Ο δικός μου ο τόπος είναι παραλιακός , και όλο το καλοκαίρι είναι σαν να βρισκόμαστε  σε διακοπές . Για να αλλάξω λοιπόν τον αέρα μου   και να δω και κάτι  διαφορετικό , οι γονείς μου με έστελναν να παραθερίσω σε ορεινό μέρος.  Ήμουν αδυνατούλι  και χλωμό και με έστελναν σε  μια  θεία μου  στα όμορφα και ηρωικά Καλάβρυτα για να μου ανοίξει  η όρεξη .  Μου άρεσε  πολύ αλλά δεν άντεχα πάνω από 5 μέρες  χωρίς  θάλασσα. Εκτός  αυτού  είχα φτάσει  15 χρονών κοπέλα  εκείνο το καλοκαίρι .  Ούτε μεγάλη  αλλά δεν ήμουν και μικρό  παιδί  πλέον. Και κάθε  καλοκαίρι  στο ίδιο μέρος βαριόμουν.   Τα παιχνίδια  που παίζαμε με τα ξαδέλφια  μου και τα παιδιά της γειτονιάς  δεν με ενθουσίαζαν πια . Βόλτες  πάνω κάτω στην πλατεία τα βράδια, τις νύχτες   στην ταράτσα  όλοι  στρωματσάδα  μετρούσαμε  τα αστέρια που ήσαν τόσο κοντινά  λες και αν άπλωνες  το χέρι  θα τα έπιανες .  Λέγαμε  ιστορίες  για φαντάσματα και για στοιχειωμένα σπίτια , που δυστυχώς ήσαν πάρα πολλά εκείνη την εποχή  διάσπαρτα  στη πόλη , γκρεμισμένα και  καμένα από την καταστροφή και την σφαγή των Καλαβρυτινών το Δεκέμβρη του 43 , (έτσι να τα λέμε κι αυτά,  να τα θυμόμαστε . γιατί η βαρβαρότητα δεν έχει  τέλος από μερικούς  δήθεν πολιτισμένους λαούς ). Κάθε  σπίτι  είχε και μια τραγωδία χαραγμένη πάνω στις πέτρες  του.
Το πρωί  μας ξύπναγαν τα κοκόρια  από το άγριο χάραμα  και σηκωνόμασταν  πριν μας βρει ο ήλιος  στα στρωσίδια .  Παίρναμε  το ψωμοτύρι  στο χέρι και τρέχαμε  στο Κεραμιδάκι που ήταν ένα πανέμορφο μέρος με φυσική πηγή που ανάβλυζε  δροσερό τρεχούμενο νερό , αιωνόβια  πλατάνια  και έλατα . Τέλειο  μέρος  για παιχνίδι,  αλλά  και για εφηβικά  ερωτικά   ραντεβού .
Μου άρεσε πολύ , υπέροχο  και ρομαντικό αλλά δεν είχα κάποιον να μοιραστεί μαζί μου τις σκέψεις μου . Τα παιδιά της  παρέας μου ήσαν ακόμα πολύ ανώριμα .     
Ανήμερα  του προφήτη Ηλία , ξεκινήσαμε  ορειβασία να πάμε πολύ ψηλά  σ΄ ένα ξωκλήσι του αγίου που γιόρταζε . Σχεδόν όλη η πόλη και οι παραθεριστές  με καλαθάκια του πικνικ στα χέρια ανέβαιναν αγκομαχώντας  και λαχανιάζοντας  το στενό και επικίνδυνο μονοπάτι. Αν  το ήξερα πως θα μου  έβγαινε η γλώσσα δεν θα πήγαινα , αλλά ήταν πια πολύ αργά για να γυρίσω πίσω, έτσι  ακολούθησα κι εγώ το τσούρμο . Ο ήλιος  με είχε αναψοκοκκινίσει και ήμουν αξιολύπητη από την κούραση . Ξεμάκρυνα από το εκκλησάκι και κάθησα σ΄ ένα  ξέφωτο  που έριχναν σκιά τα  έλατα,  είχε  δροσιά εκεί και μικρούς  καταρράχτες  από  κρυφές πηγούλες που έχει πάρα πολλές ο Χελμός .
Τότε  είδα ένα νεαρό , λίγα χρόνια μεγαλύτερό μου   που με πλησίασε διστακτικά .  Βρήκε αφορμή από το βιβλίο που κρατούσα στο χέρι και έκανα πως διάβαζα να μου πιάσει την κουβέντα .  Ήταν πολύ ευγενικός και ξεχωριστός . Σπούδαζε  στην Αθήνα και είχε έρθει για λίγες μέρες  σ΄ένα φίλο του να ξεκουραστεί . Δεν θυμάμαι πόσα είπαμε  εκείνη τη μέρα , θυμάμαι όμως πως ταίριαξαν τα γούστα μας και στη λογοτεχνία και στη μουσική .  ( Απαράβατος όρος για να ερωτευτώ κάποιον )  μόνο που αυτός  ο μικρός  βουκολικός έρωτας δεν ευδοκίμησε . Συμφωνήσαμε  να βρεθούμε το επόμενο πρωί στο Κεραμιδάκι . Θα  με περίμενε  εκεί όλη μέρα όσο κι αν αργούσα …έτσι μου είπε .  Δεν είπαμε όμως ούτε τα ονόματά μας , ούτε  την διεύθυνση  μας , νομίζοντας ότι θα είχαμε πολύ χρόνο μπροστά μας για να συστηθούμε .  Την άλλη μέρα το πρωί η θεία μου, μου ετοίμασε τη βαλιτσούλα μου και με ξαπόστειλε . Είχε μεγάλη ευθύνη για μένα και δεν ήθελε να μπλέξω σε τέτοιες ιστορίες .  Στενοχωρημένη που δεν μπόρεσα να τον ειδοποιήσω να μη περιμένει άδικα,  μπήκα  στο τρενάκι να φύγω . Καθόμουν με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι και ήμουν έτοιμη να δακρύσω.  Την στιγμή που ξεκίναγε ο οδοντωτός για να φύγουμε , τον είδα που ήρθε λαχανιασμένος να με προλάβει .  Τον είχε ειδοποιήσει ένα ξαδελφάκι μου .Το ίδιο εκείνο που με κάρφωσε στην θεία ότι μιλούσα με άγνωστο  αγόρι στο ξέφωτο .  Το είχε μετανοιώσει ο προδότης αλλά ήταν πια αργά. Τον ειδοποίησε  λοιπόν ότι φεύγω και έτρεξε  στο σταθμό να με προλάβει .   Κάτι μου φώναζε , αλλά δεν μπορούσα   να τον ακούσω .  Έτσι  άδοξα τελείωσε μια ιστορία “αγάπης” που δεν πρόλαβε να αρχίσει .  Δεν έμαθα ποτέ το όνομα του .  

Υ.Σ.

Αν νομίζετε πως το πήρα κατάκαρδα κάνετε λάθος.  Όταν αντίκρισα από μακριά την θάλασσα, μέσα από το τζάμι του Οδοντωτού,   έτσι όπως άστραφτε  στο φως του ήλιου , αναφώνησα γεμάτη χαρά
  « θάλαττα  θάλαττα»  Η παρέα μου με περίμενε με ανυπομονησία να γυρίσω απ’ το βουνό και να συνεχίσουμε  τα μακροβούτια εκεί που τα είχαμε  σταματήσει  πριν .
Μια μικρή παρένθεση ήταν λοιπόν… οι αληθινές διακοπές μου ήσαν εδώ  ….στη θάλασσα μου . 

17 σχόλια:

  1. POLY OMORFH H ISTORIA SOY ZINA....

    MAIRISOUKOULI...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια όμορφη και νοσταλγική ιστορία, σαν ελεφρύ αεράκι που περνάει και σου χαϊδεύει το πρόσωπο!!!! Μου άρεσε πολύ Ζήνα μου!!!
    Χαρά Σαμπανίδου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιατί κρίμα Λαμπρινή μου, αλλά ευτυχώς που εκανες αυτό το σχόλιο για να εξηγήσω και το λόγο ύπαρξης του υστερόγραφου .... στην εφηβική μας ηλικία όλα κυλούν και τρέχουν σαν το γάργαρο νεράκι, στιγμές είναι που περνούν και χάνονται αφήνοντας γλυκές αναμνήσεις .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαρά μου έτσι ακριβώς είναι ένα αεράκι που τα παίρνει όλα και τα σκορπάει στον χρόνο σαν τα φύλλα του φθινοπωρου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαίρη μου ευχαριστώ και το ξέρεις πόσο ...που πάντα με επισκέπτεσαι εδώ στο μπλογκ μου με τα δώρα σου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. .... κρίμα που δεν ξαναβρεθήκατε... αλλά...
    και ότι κυλούν τα γεγονότα όταν είμαστε μικρότεροι..ναι...
    πανέμορφο Ζήνα μου... γράφεις πολύ ωραία!!!!
    περιμένω το επόμενο βιβλίο σου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το επόμενο βιβλιο μου έχει βρει ήδη το δρόμο του , θελει το χρόνο του Παρασκευή μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κατιαννα μου για τη ιστοριουλα αυτη δεν ειπες κατι !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η ιστορία αυτή γράφτηκε μόνο και μόνο για την χαρά της συμμετοχής σε ένα διαγωνισμό που έγινε στο Magic radio life με ένα συμβολικό δώρο στο νικητή που ψηφίσαμε όλοι εμείς οι ακροατές την Δευτέρα 1-4-13 . Η δική μου ήταν εκτός διαγωνισμού γιατί εγώ προσέφερα ως δώρο το βιβλίο μου "η Κοραλία της σιωπής" . Θέλω να ευχαριστήσω τους συμμετέχοντες που με τίμησαν γράφοντας τις δικές τους ιστορίες και τις έστειλαν να διαβαστούν .Να συμπληρώσω οτι αυτή τη Δευτέρα θα γίνει πάλι ο διαγωνισμός με ένα άλλο θέμα αυτή τη φορά . Φυσικά και πάλι θα συμμετέχω και ήδη έχω γράψει τη νέα μου ιστορία , για να τιμήσω την συγγραφέα Μ. Χανιώτου που προσφέρει το βιβλίο της στον νικητή που θα ψηφίσουμε όλοι εμείς οι ακροατές , αλλά και για να υποστηρίξω την πρωτοβουλία του σταθμού μας με την πολύ ωραία αυτή ιδέα .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ετάρτη βράδυ, απολυτήριο και τρένο
    και να σε κρύβει ένα παράθυρο θαμπό
    Τετάρτη βράδυ είναι το σπίτι μου πιο ξένο
    στέκομαι απ’ έξω και δε θέλω πια να μπω.

    Στην πόλη απόψε βρέχει σαν και τότε
    είν’ η ζωή μου ένα παράπονο πικρό
    σε σκέφτομαι μονάχο από τότε
    μέσα σ’ ομίχλη και μαντίλια στο σταθμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΜΑΓΕ !!!

    Τα τρένα που φύγαν
    αγάπες μού πήρανε.
    Αγάπες και κλαίνε,
    ποια μοίρα τις μοίρανε;

    Δώς μου χέρι να πιαστώ
    να πιαστώ, να κρατηθώ,
    ένα γέλιο, μια ματιά
    κι ανασταίνετ' η καρδιά.

    Το τρένο σε πήρε
    πουλί, χελιδόνι μου.
    Σε τύλιξ' η νύχτα
    κι ορφάνεψα μόνη μου.

    κι άλλα πολλά τραγούδια για τρένα που γεμίζουν με εικονες αποχωρισμού τα μάτια μας !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. πολύ ωραίες αναμνήσεις απο τα εφηβικά μας χρόνια !!! Σούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή