ΑΝΤΙΓΟΝΗ

ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Πάνω στη πέτρα που θρηνούσε η Αντιγόνη

Είδα  χαραγμένη την οδύνη της

Αφουγκράστηκα τα λόγια της τα πικρά

"δεν γεννήθηκα  για να μισώ αλλά για να αγαπώ"

Τα δάκρυά της έγιναν σπόροι θαμμένοι στη γη

Για να βλαστήσουν σε καιρούς άλλους

Κι εγώ που γεννήθηκα

Απ’ το δάκρυ της μάνας μου

Και του πατέρα μου το γέλιο

Η μοίρα μου έταξε το δάκρυ μου να γίνεται γέλιο

Και το γέλιο μου δάκρυ

Να θρηνώ αιώνια τα αδέλφια τα άταφα

Πεσμένα στο χώμα …χωρίς σπονδές, χωρίς τιμές

Καταδικασμένη να πεθάνω  ζωντανή σε σκοτεινή σπηλιά

Κρυφά να φυτεύω τα δάκρυά μου, σπόρους σε άγονη γη

Και με το γέλιο μου να τους ζεσταίνω να διώξω τη παγωνιά

Κι η άνοιξη που κάποτε  θα ρθει

Να τους αγγίξει με το ζεστό της το 

φιλί

Να ανθίσουν …..

Ζηνοβία    14-2-2012