Αρχειοθήκη ιστολογίου

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΜΑΓΟΣ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΔΩ

 Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΜΑΓΟ

Ο Μάγος  δεν πέρασε ποτέ από δω  (  δεν πειράζει  αυτός χάνει )   αλλά εγώ θα φανταστώ ότι ήρθε,  κάθησε  στο παλιό σιδερένιο τραπεζάκι της παραλίας, του πρόσφερα  καφέ βαρύ γλυκό διπλό, γλυκό του κουταλιού  και υποβρύχιο …σε  ασημένιο δίσκο στολισμένο  με σεμεδάκι κεντητό…παρακαλώ
Κάπως έτσι  έγινε η γνωριμία μας στο face book κι επειδή ταίριαξε  και το χιούμορ μας  γίναμε διαδυκτιακά αδέλφια.  Η κουβέντα μας ήταν σε πρώτο πλάνο  τυπική και αναγνωριστική.  Μετά όμως ήρθαν και τα ούζα με τους μεζέδες  και ζεστάθηκε η κουβέντα .
Κάπως έτσι  σκέφτηκα να παρουσιάσω την πρώτη μου συνέντευξη  στο Μάγο που έγινε  πριν δυο χρόνια.   

1)  Θα ήθελα να μου πεις τι είναι για σένα να γράφεις ιστορίες.
       
Είναι ένα υπόγειο ποτάμι συναισθημάτων που ψάχνει να      βρει   διέξοδο να βγει και να ξεχυθεί έξω στο φως.
Είναι  εικόνες και εντυπώσεις που έχουν σταθεί μες το μυαλό μου και θέλω να τα δω με μια άλλη διαφορετική άποψη, να επεξεργαστώ την σημασία που είχαν πρώτα πρώτα για μένα και κατόπιν να τα μοιραστώ με ανθρώπους που με νοιάζει η γνώμη τους.  Αυτό είναι …. Η λευκή σελίδα που γεμίζει με τις σκέψεις μου και κατόπιν το ρίσκο που παίρνω να τις μοιραστώ με τους άλλους.

2) Πότε ανακάλυψες ότι έχεις αυτό το χάρισμα;

Για χάρισμα δεν ξέρω … μάλλον όταν τελείωσα το πρώτο μου βιβλίο και  το είδα ολοκληρωμένο  σκέφτηκα ότι αξίζει να το μοιραστώ.  


3) Ποια είναι τα ερεθίσματα να γράψεις μια ιστορία;

Πολλά είναι τα ερεθίσματα, η κοινωνική διαφορά,  η αδικία και η εκμετάλευση,  ο μόχθος για την επιβίωση  για μια αξιοπρεπή ζωή. Και φυσικά ο έρωτας,  η ανιδιοτελής αγάπη,  η φιλία και οι προσωπικές σχέσεις.

4)  Ποια είναι η σχέση σου με τους ανθρώπους.

Είμαι περιτριγυρισμένη από ανθρώπους,  έχω οικογένεια  και φίλους.  Ζω σ΄ ένα κλειστό περιβάλλον που όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Δεν είμαι μοναχικός άνθρωπος, θέλω φίλους δίπλα μου. Αλλά έχω και την  ευχέρεια να απομονωθώ όταν νιώσω αυτή  την ανάγκη. Τους ανθρώπους τους αγαπώ αλλά δεν μπορώ να τους εκτιμώ και όλους .

5)  Πως βλέπεις τη σχέση των ανθρώπων με το βιβλίο;

Βλέπω με χαρά ότι οι άνθρωποι αγαπούν το διάβασμα και το βιβλίο. Κρίνοντας  απ’ τον εαυτό μου μ΄ αρέσει να βυθίζομαι στις σελίδες ενός βιβλίου και να ταξιδεύω μαζί του .

6) Υπάρχουν πράγματα που θα ήθελες να γράψεις αλλά δεν επιτρέπεται.

Ναι φυσικά και υπάρχουν πράγματα που θέλω να γράψω αλλά υπάρχει και η λεγόμενη αυτολογοκρισία.



7)Πόσα βιβλία έχεις γράψει;  Βάλε τίτλο σ ΄αυτό που κυκλοφορεί.

Από μικρή έγραφα,  αλλά τα θεωρούσα παιδαριώδη και τα πέταγα Τώρα μετανιώνω που δεν τα κράτησα για να θυμάμαι πως σκεφτόμουν τότε και ποια ήταν αυτά που με  απασχολούσαν .
Έχω μερικά στο συρτάρι μου χωρίς να είναι ολοκληρωμένα ακόμη. Αυτό που ήδη κυκλοφορεί από την άνοιξη του 2009 είναι το ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ .  



8)  Ποιο είναι το τελευταίο σου. Τι τίτλο θα έχει;

Έχω δώσει και είναι υπό έκδοσιν, μια ιστορία πολύ περίεργη και διασκεδαστική μπορώ να πω. Μέσα από τραγικές συμπτώσεις βγαίνει με σχεδόν κωμικό τρόπο μια κρυφή και μυστική συμφωνία. Το έχω αγαπήσει πολύ αυτό το βιβλίο,  είναι γραμμένο με πολύ αγάπη και πολύ κέφι.  Ίσως γιατί όταν το έγραφα ήμουν κι εγώ καλά και ισορροπημένη μέσα μου. Ήταν δηλαδή μια καλή  χρονική περίοδος και νομίζω πως φαίνεται και στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της ιστορίας.  
Είναι μια συνέχεια του πρώτου μου. Με καινούργια πρόσωπα και καταστάσεις, με χρόνο στην σημερινή εποχή.  
Δηλαδή το πρώτο μου τελειώνει την πρωτοχρονιά του 2000,  θα δούμε λοιπόν δέκα χρόνια μετά και την εξέλιξη μερικών προσώπων από τους ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟΠΌΛΟΥΣ που θα κινούνται διακριτικά και αθόρυβα σχεδόν μέσα στο περιβάλλον που θα πλαισιώνει  τα νέα μου πρόσωπα.      
 Ενώ στο πρώτο μου βιβλίο μόνο αυτός ο τίτλος που έβαλα ταιριάζει,   σ’ αυτό εδώ το δεύτερο έχω πολλούς τίτλους και δεν μπορώ να αποφασίσω. Θα το αποφασίσουμε  μαζί με τον εκδότη μου.  Άρα λοιπόν και εγώ  αγωνιώ και ανυπομονώ να το δω τυπωμένο με το ωραίο του εξώφυλλο και τον τίτλο που σίγουρα θα είναι καλός .


9)Σε ποιο κοινό πιστεύεις ότι απευθύνονται τα βιβλία σου.
Συνήθως οι γυναίκες διαβάζουν. Το διάβασαν σχεδόν όλες οι ηλικίες  από νέες κοπέλες όπως η κόρη μου και οι φίλες της συμφοιτήτριές της και  συνάδελφοί  της στην εργασία της. Γυναίκες στην ηλικία μου, αλλά και στην ηλικία της μητέρας μου.  Αν το διάβασαν και άνδρες,  δεν το ξέρω γιατί κανείς δεν μου σχολίασε κάτι.
Θυμάμαι κάτι που μου έκανε εντύπωση … ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο δίπλα μου. Με είχαν αναγνωρίσει από την φωτογραφία μου και στάθηκαν να μου μιλήσουν.  Οδηγούσε μια κυρία και δίπλα της καθόταν η μητέρα της.  Το είχαν αγοράσει στην Χίο και το είχαν διαβάσει και οι δυο τους,  ενθουσιασμένες γιατί πολύ τους άρεσε, δεν πίστευαν ότι έβλεπαν μπροστά τους την συγγραφέα.   Περαστικές από το τόπο μου και άγνωστες … μου μίλησαν με τα καλύτερα λόγια.  
Αυτή ήταν η ανταμοιβή μου  η ηθική .
Και κάτι που ίσως δεν ενδιαφέρει κανένα,  αλλά αν θέλεις να στο πω,  δυο μήνες με τα την κυκλοφορία του,  έχασα τον πατέρα μου. Ήταν στα τελευταία του και ευτυχώς που πρόλαβα να του το δώσω να το δει και να το πιάσει . « Κοίτα μπαμπά  τι έφτιαξα … για σένα »  είχε μια αναλαμπή και το κατάλαβε…….
Δεν μπόρεσα να το χαρώ και να το καμαρώσω στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων.   Γιατί η ζωή είναι χαρά  και λύπη μαζί… και εγώ πενθούσα  τον πατέρα που ήθελα να είναι πάντα περήφανος για μένα .       
         Σας ευχαριστώ για τον χρόνο και την διάθεση να με ακούσετε       



ΣΕΠΤΕΜΒΡΗς ΤΟΥ 2011
ΣΤΟ ΜΑΓΟ

ΖΗΝΟΒΙΑ ΜΑΡΝΕΖΗ







ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΝΙΚΗΤΑ  μέσω ραδιοφώνου .

Κι επειδή η εξέλιξη τρέχει  η δεύτερη  συνέντευξη ζωντανά μέσα από ιντερνετικό ραδιόφωνο  χωρίς καμία προετοιμασία  και σχεδιασμό, την μέρα που κράτησα τη Κοραλία μου έτοιμη  και βιβλιοδετημένη.








Οι καιροί είναι δύσκολοι για όλο τον κόσμο , κι εγώ όπως όλοι μας έχουμε προβλήματα . Αυτό το βιβλίο το περίμενα για να μου φέρει ένα χαμόγελο, μια μικρή ανταμοιβή για μένα.
 Το έχω στα χέρια μου επιτέλους, το χαιδεύω, το μυρίζω το αγκαλιάζω σαν ένα νεογέννητο μωρό . .

Η Κοραλία μου γράφτηκε σε μια εποχή ανέφελη. Βγήκε αβίαστα και σχεδόν κάθε μέρα κάτι καινούργιο γεννιόταν μεσ’  στο μυαλό μου για να προστεθεί σ’ αυτό, που με ξάφνιαζε και μένα την ίδια με τις ανατροπές και τις  κωμικοτραγικές συμπτώσεις του .  Που μέσα από το δραματικό στοιχείο έφερναν,  χαμόγελο και χαρούμενη διάθεση.

 Είχε θετική και αρμονική αύρα που την εξέπεμπε μέσα από κάθε του λέξη  Το πίστεψα και το αγάπησα πολύ , γι αυτό και πικραινόμουν με την καθυστέρηση του .  Ήταν πολύ δύστοκο ως προς την έκδοση  του  αλλά έχουν αλλάξει και οι συνθήκες και οι καταστάσεις είναι δύσκολες πια για τα βιβλία.   

 Κι όπως λέμε κι εδώ στην εκπομπή οι παρέες γράφουν ιστορία, έτσι και αυτό το βιβλίο γεννήθηκε από μια παρέα δική μου και αγαπημένη  και πολύ παλιά ….όσο και η ηλικία μου.
Έτυχε τότε η συγκυρία να βρεθούμε πάλι μαζί οι τρεις αγαπημένοι παιδικοί φίλοι να συζητάμε, να γελάμε , να λέμε τα δικά μας και να θυμόμαστε παλιά και ξένοιαστα  χρόνια . 
Και κάθε μέρα περίμεναν από μένα να τους πω την συνέχεια της ιστορίας, τα καλοκαιρινά βράδια κάτω απ΄ την μουριά της αυλής .

Ένα μπερδεμένο κουβάρι ήταν στην αρχή που το ξετύλιξα με αγάπη και υπομονή  για να φτάσει στην τελική του ευθεία.

Ιούνιος  2012 





Νικήτα  αδελφέ  μου  Χρόνια Πολλά για τη γιορτή σου. Το τραγούδι  είναι  απο τα αγαπημένα σου ...



Υ.Σ. και σου έχω με πει με τον Μπάμπη Στόκα μ΄αρέσει εμένα πιο πολύ 


4 σχόλια:

  1. πιστεύω οτι Ζήνα μου αξίζεις πολλές επιτυχίες!! Εύχομαι ναχω την χαρά να διαβάσω και το επόμενο βιβλίο σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λαμπρινή μου στο δρόμο είναι και το τρίτο , ετοιμάζεται, σ΄ευχαριστώ πολύ που πάντα περνάς απο εδώ για να με δεις !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή