Για την παρουσίαση της Κοραλίας της σιωπής
Θυμάμαι το τρακ που είχα στην παρουσίαση του πρώτου μου βιβλίου , εδώ σ΄ αυτή την αίθουσα πριν 3 χρόνια . Όχι ότι τώρα δεν έχω ….
Αλλά τώρα έχω τη χαρά να πω ότι το πρώτο μου αγαπήθηκε και διαβάστηκε πολύ , δέχτηκε θετικές κριτικές . Έτσι κι εγώ έχω το θάρρος να σας παρουσιάσω το δεύτερο παιδάκι μου . Την Κοραλία μου . Που ελπίζω θα την αγαπήσετε κι αυτή όπως και τους Ονειροπόλους μου . Η Κοραλία είναι σιωπηλή , δεν έχει δική της φωνή , αλλά έχει μια ιστορία να μας πει . Κάτι που θέλει να βγάλει στο φως , για να βρει τη γαλήνη η ψυχή της .
Πως θα μας μιλήσει λοιπόν ; Αφού δεν έχει φωνή η ίδια ;
Θα μας μιλήσουν όμως 4 γυναίκες , που με την αφηγησή τους θα κουμπώσουν ένα ένα τα κομμάτια του παζλ και θα φανερωθεί η εικόνα , θα φανερωθεί το μυστικό που βαραίνει την ατμόσφαιρα αυτής της ιστορίας .
Η ιδέα αυτής της ιστορίας δεν μου ήρθε ξαφνικά , την είχα στο μυαλό μου και την παίδευα από τότε που έγραφα και το πρώτο μου βιβλίο . Ήταν ένα μπερδεμένο κουβάρι στο μυαλό μου αλλά όταν καθόμουν και έγραφα , ξεδιπλωνόταν τόσο εύκολα που ξάφνιαζε και μένα την ίδια . Κάθε φορά κάτι καινούργιο έβγαινε στην επιφάνεια σαν κάποιος να μου την υπαγόρευε μέσα στο μυαλό . Η Αρχική σκέψη μου ήταν να σατυρίσω τις πολύ δραματικές καταστάσεις και απίθανες έως εξωπραγματικές συμπτώσεις που βλέπουμε σε ταινίες του σινεμά ή σε τηλεοπτικά σήριαλ . Με χαμένα παιδιά , χαμένες αγάπες , με άτομα που τα θεωρούμε πεθαμένα αλλά αυτά ζουν και εμφανίζονται ξαφνικά ….αναστατώνοντας την ρουτίνα και την καθημερινότητα των πρωταγωνιστών .
Ήθελα μάσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις να δώσω ένα χαμόγελο στον αναγνώστη . Νομίζω πως το κατάφερα . Αλλά όχι μόνη μου …οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας διαμόρφωσαν τη πλοκή .
Για μένα η συγγραφή είναι έρωτας , θέλει αφοσίωση και απόλυτο πάθος σ΄ αυτό . Να ζεις , να ξυπνάς και να κοιμάσαι με τη σκέψη των προσώπων που έχεις δημιουργήσει . Να δίνεσαι ολόψυχα σ΄ αυτό .
Να ζωντανεύουν οι φανταστικοί αυτοί χαραχτήρες και να μιλούν μαζί σου . Και η αποθέωση να έρχεται όταν ξεφεύγουν πια από τον ελεγχό σου και διαμορφώνουν εκείνοι την πορεία τους .
Τα πρόσωπα που σαν συγγραφέας δημιουργώ , αποκτούν οντότητα , σάρκα και ψυχή , ζωντανεύουν , γίνονται υπαρκτά και συναρπαστικά . Αποκτούν δική τους προσωπικότητα και απαιτούν την δική τους κατάληξη και δικαίωση στο τέλος .
Κι εδώ να σας πω και κάτι που δεν το έχω πει … όταν έγραψα τέλος στην τελευταία σελίδα ….άφησα ακάλυπτα πολλά πρόσωπα . Τα άφησα να μη έχουν βρει την δικαίωσή τους . Ήθελα να τελειώσει έτσι αόριστα και χωρίς αποκατάσταση των πράξεών τους .
Μετά από ένα χρόνο σχεδόν έγραψα τον επίλογο . Το τελευταίο κεφάλαιο που τους αποκαθιστώ όλους και δίνω τον επίλογο που τους ταιριάζει . Κι αυτό γιατί οι ίδιοι μου το ζητούσαν , βασάνιζαν το μυαλό μου ζητώντας να βάλω σε τάξη τη ζωή τους .
ΣΑς ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΥ ΜΕ ΤΙΜΗΣΑΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΑς ΕΔΩ
4-11-12 ΖΗΝΟΒΙΑ ΜΑΡΝΕΖΗ
ΜΠΡΑΒΟ ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ !!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ωραιο
ΑπάντησηΔιαγραφήόμορφα λόγια για ένα πολύ όμορφο βιβλίο!! μπράβο!! καλή επιτυχία!!!
αγαπητή μου φίλη!!!...