Κοραλία της σιωπής

Για την παρουσίαση της Κοραλίας της σιωπής    

Θυμάμαι το τρακ που είχα στην παρουσίαση του πρώτου μου βιβλίου , εδώ σ΄ αυτή την αίθουσα πριν 3 χρόνια .  Όχι ότι τώρα δεν έχω ….

Αλλά τώρα έχω τη χαρά να πω ότι το πρώτο μου αγαπήθηκε και διαβάστηκε πολύ , δέχτηκε  θετικές κριτικές  . Έτσι κι εγώ έχω το θάρρος να σας παρουσιάσω το δεύτερο παιδάκι μου . Την Κοραλία μου .  Που ελπίζω θα την αγαπήσετε κι αυτή όπως και τους Ονειροπόλους μου .  Η Κοραλία είναι σιωπηλή , δεν έχει δική της φωνή , αλλά έχει μια ιστορία να μας πει . Κάτι που θέλει να βγάλει στο φως , για να βρει τη γαλήνη η ψυχή της .

Πως θα μας μιλήσει λοιπόν ; Αφού δεν έχει φωνή η ίδια ;

Θα μας μιλήσουν όμως 4 γυναίκες , που με την αφηγησή τους θα κουμπώσουν ένα ένα τα κομμάτια του παζλ  και θα φανερωθεί η  εικόνα , θα φανερωθεί το μυστικό που βαραίνει την ατμόσφαιρα αυτής της ιστορίας . 

 Η ιδέα αυτής της ιστορίας δεν μου ήρθε ξαφνικά , την είχα στο μυαλό μου και την παίδευα από τότε που έγραφα και το πρώτο μου βιβλίο .  Ήταν ένα μπερδεμένο κουβάρι στο   μυαλό μου αλλά όταν καθόμουν και έγραφα , ξεδιπλωνόταν τόσο εύκολα που ξάφνιαζε και μένα την ίδια .  Κάθε  φορά κάτι καινούργιο έβγαινε στην επιφάνεια  σαν κάποιος να μου την υπαγόρευε μέσα στο μυαλό . Η Αρχική σκέψη μου ήταν να σατυρίσω τις πολύ δραματικές καταστάσεις και απίθανες έως  εξωπραγματικές συμπτώσεις που βλέπουμε σε ταινίες του σινεμά ή σε τηλεοπτικά σήριαλ .  Με χαμένα παιδιά , χαμένες αγάπες , με άτομα που τα θεωρούμε πεθαμένα αλλά αυτά ζουν και εμφανίζονται ξαφνικά ….αναστατώνοντας  την ρουτίνα και την καθημερινότητα   των πρωταγωνιστών . 

Ήθελα μάσα από κωμικοτραγικές  καταστάσεις   να δώσω ένα χαμόγελο στον αναγνώστη . Νομίζω πως το κατάφερα . Αλλά όχι μόνη μου …οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές  αυτής της ιστορίας διαμόρφωσαν τη πλοκή . 

Για μένα η συγγραφή είναι έρωτας , θέλει αφοσίωση και απόλυτο πάθος σ΄ αυτό .  Να ζεις , να ξυπνάς και να κοιμάσαι με τη σκέψη των προσώπων που έχεις  δημιουργήσει .  Να δίνεσαι ολόψυχα σ΄ αυτό .

Να ζωντανεύουν οι φανταστικοί αυτοί χαραχτήρες και να μιλούν μαζί σου .  Και η αποθέωση να έρχεται όταν ξεφεύγουν πια από τον ελεγχό σου  και διαμορφώνουν εκείνοι την πορεία τους .    

 Τα πρόσωπα που σαν συγγραφέας  δημιουργώ , αποκτούν οντότητα , σάρκα και ψυχή , ζωντανεύουν , γίνονται υπαρκτά και συναρπαστικά .  Αποκτούν δική τους προσωπικότητα και απαιτούν  την  δική τους κατάληξη και δικαίωση  στο τέλος .

Κι εδώ να σας πω και κάτι που δεν το έχω πει … όταν έγραψα τέλος στην τελευταία σελίδα ….άφησα ακάλυπτα πολλά πρόσωπα . Τα άφησα να μη έχουν βρει την δικαίωσή τους . Ήθελα να τελειώσει έτσι αόριστα και χωρίς αποκατάσταση των πράξεών τους .

 Μετά από ένα χρόνο σχεδόν έγραψα τον επίλογο .  Το τελευταίο κεφάλαιο που τους αποκαθιστώ όλους και δίνω τον επίλογο που τους ταιριάζει .  Κι αυτό γιατί οι ίδιοι μου το ζητούσαν ,  βασάνιζαν το   μυαλό μου  ζητώντας  να βάλω σε τάξη τη ζωή τους .

 ΣΑς  ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΥ ΜΕ ΤΙΜΗΣΑΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΑς  ΕΔΩ  

4-11-12   ΖΗΝΟΒΙΑ ΜΑΡΝΕΖΗ