Αρχειοθήκη ιστολογίου

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

ΜΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΑ ΚΑΣΕΤΙΝΑ






Μια  σοκολατένια  κασετίνα 


 Η βροχή είχε κοπάσει εκείνη την ώρα , αφού άδειασε τόνους νερό πάνω από την  στολισμένη πόλη . Οι χριστουγεννιάτικες γιρλάντες των δρόμων αντανακλούσαν πάνω στους βρεμμένους δρόμους  και τα λαμπιόνια των δέντρων αναβόσβηναν χαρούμενα , λες κι έκλειναν  το μάτι πονηρά στους περαστικούς 
Η Κατερίνα   όλο και κοίταζε κλεφτά το ρολόι της . Ανυπομονούσε  να σχολάσει , να κλείσει το ζαχαροπλαστείο και να φτάσει επιτέλους στο σπίτι της .
Παραμονή Χριστουγέννων  όλοι έτρεχαν για τα ψώνια της τελευταίας στιγμής .  Άνθρωποι βιαστικοί , αγχωμένοι , να τρέχουν να προλάβουν λες  και τους κυνηγούσε ο χρόνος  και δεν απολάμβαναν την γιορτινή ατμόσφαιρα .  Τι νόημα και τι σκοπό έχουν τα Χριστούγεννα ; Κανείς δεν κάθεται να το αναλύσει . Μόνο την καταναλωτική τους μανία απολαμβάνουν . Να αγοράσουν κι εκείνο το περιττό , και το άλλο το άχρηστο . Να γεμίσουν τα ψυγεία τους με  ιδιαίτερες γκουρμέ γεύσεις που τις πιο πολλές φορές καταλήγουν στα σκουπίδια .
Η Κατερίνα νέο κορίτσι , ένιωθε τυχερό που βρήκε αυτή τη δουλειά . Της άρεσε το καθαρό περιβάλλον  , χόρταινε  το μάτι της από τα υπέροχα γλυκά που πακετάριζε στους πελάτες . Είχε την επιδεξιότητα να στολίζει με όμορφα αμπαλάζ τα πακέτα δώρων , τις καλαθούνες με τα ποτά , και τα δισκάκια με τα σιροπιαστά.
Έκανε με πολύ κέφι την δουλειά της , αλλά ήταν και ο έρωτας που την έκανε να χαμογελάει συνέχεια και το προσωπάκι της να λάμπει . Αυτή την ευτυχία την μετέδιδε και στους πελάτες , που μαζί με τα υπέροχα γλυκά , έπαιρναν μαζί τους την χαρούμενη ερωτευμένη  αύρα της … έτσι σαν αεράκι στα μαλλιά τους , να ξεχνάνε τα βάσανά τους και να χαμογελάνε … έτσι χωρίς λόγο , χωρίς να ξέρουν γιατί .
Πετούσε σαν πεταλουδίτσα να τους εξυπηρετήσει γρήγορα και σβέλτα , να τους πει την καλή της την κουβέντα και ενδιαφερθεί για τον καθένα ιδιαίτερα … “ 
« έχεις  ένα γλυκό χαμόγελο   σαν και τα γλυκά  που προσφέρεις»
  της έλεγε ο κύριος  Λέανδρος , τακτικός πελάτης κάθε μέρα .
Παραμονή Χριστουγέννων  και εκείνη είχε μείνει μόνη στο ζαχαροπλαστείο  γιατί το αφεντικό  της  την εμπιστευόταν  και έφυγε νωρίς να κάνει τις διάφορες υποχρεώσεις   και τις δουλειές του.
Η Κατερίνα έβγαζε μόνη την δουλειά  και στο μυαλό της είχε πότε θα σχολάσει , να έρθει ο αγαπημένος της να την πάρει  .
Εκείνη την ημέρα από το πρωί δεν είχε σταθεί λεπτό , λαχτάραγε να βγει κι αυτή έξω στην αγορά , να αγοράσει κάτι όμορφο για τον εαυτό της , κι ένα δώρο για την μαμά  της , έτσι για να της δείξει την αγάπη της .  Οι δυο τους είχαν απομείνει , σε ένα σπίτι που κάποτε ήταν  γεμάτο με παιδικές φωνές και γέλια . Τα τρία μεγαλύτερα αδέλφια της , βρίσκονταν μακριά σε άλλες πόλεις ,    και ο πατέρας …. Μεγάλη ιστορία ο πατέρας . Ήταν πολύ μικρή όταν τους εγκατέλειψε .  Δεν θυμόταν πια το πρόσωπό του . Ευτυχώς που δεν θυμόταν καλά εκείνη την σκοτεινή περίοδο , αλλά μέσα στην παιδική ψυχούλα της είχαν μείνει τα σημάδια . Θυμόταν την μάνα της πληγωμένη και τα τρία αδέλφια  που είχαν πλήρη αντίληψη της θλιβερής αυτής κατάστασης , ήσαν θυμωμένα και οργισμένα .  Εκείνο που της είχε μείνει σαν αγκάθι ήταν πως έτσι Χριστούγεννα ήταν και τότε . Τα πιο θλιμμένα και μελαγχολικά της ζωής της 
Οι γονείς της είχαν οικονομική άνεση . Το σπίτι τους ήταν γεμάτο από υλικά αγαθά .  Δεν της έλειψε ποτέ τίποτα .
Της ήρθε στο μυαλό η εικόνα του μικρού κοριτσιού , που άνοιγε τα δώρα κάτω από το  χριστουγεννιάτικο δέντρο και τα μάτια του έτρεχαν . Τα μίσησε εκείνα τα δώρα , της δημιουργήθηκε μια αποστροφή και   ποτέ δεν ήθελε να ανοίγει γιορτινά πακέτα .
 Εκείνο που πραγματικά λαχτάραγε δεν το είχε .   Της άρεσε όμως να στολίζει τα γιορτινά πακέτα των άλλων. Έπαιρνε λίγο απ’ τη χαρά τους .  .     
Οι δρόμοι είχαν αδειάσει πλέον , αφού εξυπηρέτησε μια κυρία βιαστική , βρήκε το χρόνο να κάτσει μπροστά στην τζαμαρία και να κοιτάζει έξω , χαμογελώντας   κουρασμένα .  Οι  λιγοστοί περαστικοί έτρεχαν φορτωμένοι τσάντες και πακέτα , να βρεθούν στη ζεστασιά του γιορτινού τους σπιτιού . 
Η βροχή δυνάμωσε πάλι πλημμυρίζοντας με απόνερα τα πεζοδρόμια .
Κοίταξε πάλι το ρολόι της . Δεν περνούσε η ώρα , είχε κολλήσει εκεί  ο δείχτης . Ανησυχούσε και για το Νίκο , τον αγαπημένο της , πως θα ερχόταν με αυτή τη βροχή .Θα γίνονταν παπιά πάνω στην μηχανή του και δεν θα απολάμβαναν την βόλτα τους .

Το ζαχαροπλαστείο  ήταν  πολυτελείας ,σε πολύ ακριβή γειτονιά .Και  οι πελάτες πάντα θέλανε το καλύτερο και το ποιοτικό προΐον .  Εκτός από τα εκλεκτά γλυκά , τις υπέροχες τούρτες  και τα τραγανά βουτήματα , είχε και είδη δώρων , συλλεκτικής αξίας .
Οι κρυστάλλινες βιτρίνες με τα εξαιρετικής τέχνης εκθέματα , άστραφταν …. χωρίς ίχνος σκόνης , κι όλα αυτά από τα δικά της χεράκια περνούσαν που τα φρόντιζε με  αφοσίωση στην δουλειά της . Όταν είχε χρόνο της άρεσε να τα θαυμάζει και κάθε φορά που πουλούσε κάτι απ’ αυτά  …ευχόταν από μέσα της , μακάρι να σε φροντίσουν και να σε εκτιμήσουν , μη σε παραπετάξουν σε κάποια γωνιά , σαν άχρηστο αντικείμενο , λες και το πραγματάκι αυτό είχε ψυχούλα και την άκουγε .
Κοίταξε πάλι το ρολόι της , πέντε λεπτά  είχαν απομείνει , όταν μπήκε και ο τελευταίος πελάτης . Φόρεσε το καλό της χαμόγελο .
Ο άνδρας ήταν καλοντυμένος και φαινόταν πολύ αξιοπρεπής . Ώριμος άνδρας  με γκρίζα μαλλιά και χλωμή επιδερμίδα . Λες και ο ήλιος δεν είχε αγγίξει ποτέ το πρόσωπό του . 
-  Ευτυχώς σας πρόλαβα δεσποινίς , δεν είχα χρόνο να αγοράσω τα δώρα μου . Ελπίζω να βρω αυτά που θέλω .
- Βεβαίως . Έχουμε μεγάλη ποικιλία και στα γλυκά μας αλλά και στα δώρα μας . Πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω .
- Κάτι για τα παιδιά … ξέρετε πως περιμένουν τα παιδιά αυτές τις μέρες . 
-Ναι βεβαίως έχουμε πολύ ωραίες  συλλογές από συλλεκτικά κομμάτια .  Περάστε από εδώ να ρίξετε μια ματιά .
- Για τον μεγάλο το γιο μου τον Αλέξη , είναι 14 χρονών , θα θέλει κάτι για το γραφείο του .
- Ένα δερμάτινο σετ γραφείου ; Ή μήπως μια πανέμορφη συλλεκτική πένα ;
-Μάλιστα αυτό είναι ότι πρέπει για τον Αλέξη . Θα το πάρω μαζί με την πένα .
- Και τώρα για τα διδυμάκια μου , τον Αρίστο και τον Άγγελο , είναι 12 χρονών και πολύ ζωηρά . Τους αρέσει να κάνουν συλλογή από αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες  από αυθεντικές μάρκες .
- Τέλεια !! Έχουμε εδώ , απ’ολες τις μάρκες αυτοκινήτων . Είναι αυθεντικά και προσεγμένα στην κάθε τους λεπτομέρεια. Κοιτάχτε αυτή τη Μερσεντές …. Ανοίγουν όλες οι πόρτες  και μπορείτε  να δείτε μέσα πόσο τέλεια φτιαγμένη είναι.
- Πολύ όμορφη , ναι θα πάρω τη Μερσεντές για τον Αρίστο μου  και για τον Άγγελο μια Πόρσε . 
-Ελπίζω να μη τσακωθούν μεταξύ τους …
Χαμογέλασε μελαγχολικά ο παράξενος πελάτης . 
-Τσακώνονται συχνά τα διδυμάκια μου , αλλά πάντα τα βρίσκουν μεταξύ τους . Είναι πολύ δεμένα και αγαπιούνται .
- Το ξέρω  γιατί και εγώ είχα δίδυμα αδέλφια , μεγαλύτερα  από μένα και γινόταν πανζουρλισμός στο σπίτι .              
- Τότε να τα αφήσω να διαλέξουν στην τύχη από ένα πακέτο. Ότι τους βγει .
- Ναι αυτό είναι το καλύτερο .  Θα τα φτιάξω με ένα όμορφο αμπαλάζ που δεν θα ξέρετε ούτε και εσείς ποιο είναι ποιο .
Ο άνδρας αφαιρέθηκε για λίγο … σαν το μυαλό του να ταξίδευε  αλλού .
- Θέλετε  και κάτι άλλο κύριε ;
- Ναι  ναι βεβαίως  κάτι για την μικρή μου . Η κόρη μου η Κατερίνα ,  πέντε  ετών , είναι το χαιδεμένο μας βλέπετε .  Βλέπω εδώ έχετε υπέροχες κούκλες από πορσελάνη .
-Είναι κι αυτές συλλεκτικές , έχουν πορσελάνινο πρόσωπο και ντυμένες μας αυθεντικά φορέματα εποχής . Αλλά δεν είναι για να παίζει ένα κοριτσάκι μ΄αυτές . Είναι πανάκριβες και μόνο για την βιτρίνα κάνουν. 
- Η Κατερίνα μου είναι μια μικρή πριγκήπισσα , τα προσέχει και τα φροντίζει τα παιχνίδια της . Θα ενθουσιαστεί με μια τέτοια κούκλα .
Εσείς ποια μου προτείνετε δεσποινίς μου ; Γιατί δεν ξέρω ποια να πρωτοδιαλέξω
-Υπάρχουν κούκλες  με τις ηρωίδες των παραμυθιών . Η Χιονάτη ,Σταχτομπούτα ….  Όλες ……….
- Σε σας ποια αρέσει πιο πολύ . Ποια θα θέλατε για δώρο ;
- Αυτή είναι η πιο όμορφη , έχει μακριά ξανθιά μαλλιά και το φόρεμά της είναι από μετάξι .  Είναι η Ραπουνζέλ  … που όπως λέει το γνωστό παραμύθι , ρίχνει σκάλα τα μαλλιά της για να ανεβεί ο καλός της .   Μετά έχω να προτείνω και αυτή ….
- Όχι την Ραπουνζελ θα πάρω , αφού αυτή αρέσει και σε σας δεσποινίς μου .  Και η κόρη μου θα ξετρελαθεί , είναι το αγαπημένο της παραμύθι .
- Ωραία λοιπόν και η μικρή Κατερίνα πήρε το δωράκι της . Πάω να τα αμπαλάρω … όμως για την σύζυγο δεν σκεφτήκαμε  κάτι .
- Ναι και  για την σύζυγο κάτι ξεχωριστό .
- Τι θα λέγατε για αυτά τα σκαλιστά κρυστάλλινα μπουκαλάκια για άρωμα ;  Έχουμε μεγάλη ποικιλία .
- Δεν ξέρω απ’ αυτά …  βοηθήστε με … στην μητέρα σας τι θα άρεσε να έχει απ’ αυτά .
- Εντάξει αφήστε το σε μένα … σίγουρα δεν θα απογοητευτεί η σύζυγός σας με την επιλογή μου .
- Πολύ ωραία … και τώρα να πάρω και γλυκά . Είναι οι μέρες βλέπετε  … πάντα τα γλυκά δηλώνουν γιορτινές μέρες . 
-  Τα γλυκά είναι για όλες τις μέρες , μας φτιάχνουν την διάθεση και μας φέρνουν πιο κοντά με τους αγαπημένους μας .
Αφού ετοίμασε τα πακέτα και τα γλυκά ,  ο παράξενος πελάτης έβγαλε να πληρώσει .  Το βλέμμα του καρφώθηκε στη βιτρίνα του ψυγείου .
- Α τι βλέπω , έχετε σοκολατένιες κασετίνες ;   Σπάνια τις βρίσκω πια . Κάποτε ήταν το αγαπημένο  μας γλυκό . Έτσι γνωριστήκαμε με την γυναίκα μου .  Είχε απομείνει μία τελευταία  και τσακωθήκαμε ποιος θα την πάρει .  Τελικά υποχώρησα εγώ , αλλά και εκείνη ευγενικά μου πρότεινε να την μοιραστούμε .  Έτσι ξεκίνησε η γνωριμία και η αγάπη μας .  Θα πάρω και τις κασετίνες , θα χαρεί πολύ όταν τις δει …   ναι θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη για εκείνη .
Η κοπέλα τον κοίταξε απογοητευμένη . δεν ήθελε να τις δώσει τις κασετίνες  , ήλπιζε πως θα μείνουν απούλητες  … για να της πάρει αυτή φεύγοντας . 
«Θα τις πήγαινα στην μητέρα μου , πάντα της άρεσαν»  σκέφτηκε .
- Είναι μόνο δύο … δεν έχουμε άλλες  , έχουν γίνει ανάρπαστες απ’ το πρωί .
- Δεν πειράζει , αυτές τις δυο .
Ο άνδρας κατάλαβε την δυσκολία της .
- Τι συμβαίνει ; Δεν θες να μου τις δώσεις .
-Όχι μα τι λέτε ; είναι δυνατόν ; Αλλά είναι το αγαπημένο γλυκό της μαμάς μου και ήθελα να της προσφέρω μία απόψε .
- Τότε κράτησε εσύ τη μία και δώσε μου και μένα την άλλη . Στο λογαριασμό μου … θα την προσφέρω εγώ στην μητέρα σου . Σε παρακαλώ … μην αρνηθείς . Με εξυπηρέτησες  τόσο καλά απόψε , ήρθα τελευταία στιγμή και σε καθυστέρησα .  Είσαι νέο κορίτσι , αλλού έπρεπε να βρισκόσουν τώρα . Να διασκεδάζεις με το αγόρι σου . ……
Εκείνη τη στιγμή μπήκε φουριόζος ο Νίκος .  Είχε παρκάρει την μηχανή του απ’ έξω και έσταζε βροχή απ’ το μπουφάν του .
-Δεν έκλεισες ακόμα το μαγαζί ; Πέρασε η ώρα !  Τρόμαξα να έρθω με αυτόν τον παλιόκαιρο .
Ο παράξενος πελάτης τον κοίταξε εξονυχιστικά σαν να τον επιθεωρούσε .   Για κοίτα ο νεαρός ο αψύς ! Ο μηχανόβιος !
Αλλά δεν είχε πια κανένα δικαίωμα να επέμβει στην ζωή της κόρης του . Το είχε χάσει πριν από πολλά χρόνια , όταν εκείνη ήταν μόνο πέντε χρονών  … όταν εγκατέλειψε την συζυγική εστία και τα παιδιά του .
-Να φεύγω κι εγώ , σε ευχαριστώ πολύ κοπέλα μου για την εξυπηρέτηση .  Είσαι καταπληκτική κοπέλα . Καλά Χριστούγεννα να περάσεις και μην ξεχάσεις να δώσεις την κασετίνα στην μητέρα σου.
Πήρε τις τσάντες με τα πακέτα του να φύγει , κοντοστάθηκε λίγο στη πόρτα γύρισε κοίταξε τα δυο ερωτευμένα παιδιά και χαμογέλασε .
- Και προσέχτε με την μηχανή , ο δρόμος γλιστράει   σιγά σιγα να πηγαίνετε .
Το ζευγαράκι ούτε που τον άκουσε , βιάζονταν να κλείσουν το  μαγαζί  να φύγουν  
Τότε η Κατερίνα είδε το πακέτο με την κούκλα ξεχασμένο πάνω στο πάγκο του ταμείου .
-Ωχ ξέχασε το δώρο της κόρης του , περίμενε να τρέξω να τον προλάβω .
Τον είδε που έστριβε σκυφτός στη γωνία . Φορτωμένος με τα βάρη της μοναχικής ζωής του .  Έτρεξε πίσω του μες την βροχή …
-Ξεχάσατε την Ραπουνζέλ .. για την κορούλα σας …
-Δεν την ξέχασα κορίτσι μου , για σένα την άφησα .......παιδί μου ..........
Πριν προλάβει να του ζητήσει εξηγήσεις , σταμάτησε ένα ταξί και μπήκε βιαστικός μέσα .
Στάθηκε ξαφνιασμένη εκεί στη βροχή με το πακέτο στα χέρια , μέχρι που το ταξί χάθηκε στη στροφή .
-Ποιος ήταν αυτός ; Και τώρα που το σκέφτομαι … τα παιδιά του είχαν τα ίδια ονόματα με τα αδέλφια μου και μένα …
Άνοιξε το κουτί της κούκλας και πέταξε τα χαρτιά στο κάδο αποριμάτων .  Έσφιξε την κούκλα πάνω της με στοργή .
-Δεν τολμάς να φανερωθείς τώρα πια εεεε;  Σε περίμενα πολλά χρόνια πατέρα ……
25-12-2012    ΖΗΝΟΒΙΑ ΜΑΡΝΕΖΗ  

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 

          

10 σχόλια:

  1. πολύ ωραίο... περιμένουμε την συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. YPEROXO....TRYFERO....ANTHRWPINO...

    MAIRH SOUKOULI..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δωδεκάμισι
    γυρίζουν όλα πάνω στο ταβάνι
    έχεις στην καρδιά
    μία όμορφη αγάπη

    Δεύτερη φορά
    μετράω τα πλακάκια
    θέλω να σε δω
    και να μου φέρεις
    και μια μαύρη σοκολάτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. άψογο θα περιμένω την συνέχεια καλή επιτυχία και καλή χρονιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Παρασκευή μου οι ιδεες έρχονται ξαφνικά . Και να που ένα περσινό κείμενο ζητάει να βγει στην επιφάνεια και οι πρωταγωνιστες του ζητούν μια απλή δικαίωση !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαίρη μου ευχαριστώ , ειναι ανθρώπινες ιστορίες που συμβαίνουν συχνά , απλώς τους δίνουμε μια άλλη διάσταση !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΜΑΓΕ μου κι εγω θέλω να σε δω ....αντε να δούμε πότε θα τα καταφέρουμε .... και ισως πιούμε μαζί μια καυτή σοκολάτα λόγω κρύου !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Βάσια Ραμόνα , σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λογια σου ....ναι σύντομα θα γεννηθεί και η συνέχεια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. άντε να δούμε το παρακάτω.....μπράβο κυρία Ζήνα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή