ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΤΑΣΟ ΑΓΓΕΛΙΔΗ ΓΚΕΝΤΖΟ .

Μια συνέντευξη  στον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο που θέλω να την παρουσιάσω  σαν ένα ταξίδι στην Θεσσαλονίκη. Να περπατήσω και πάλι στους δρόμους  της  φθινοπωρινής και βροχερής Θεσσαλονίκη που λατρεύω.  Άφησα την φαντασία μου τα τρέξει εκεί στα παλιά μου σοκάκια για μια  συνάντηση με τον αξιόλογο συγγραφέα κ. Αγγελίδη με

περίπατο  στην ομίχλη της παραλιακής με φόντο τον Λευκό Πύργο και μετά κουβεντούλα στην πλατεία Αριστοτέλους  με ελληνικό καφέ,  κουλουράκια, μπουγάτσα,  κέικ και οπωσδήποτε  τρίγωνα Πανοράματος.  Εννοείται πως καταργήθηκε ο πληθυντικός μεταξύ μας γιατί η Θεσσαλονίκη δεν κρατάει τα προσχήματα .        

1) Ζήνα  Μαρνέζη εκτιμώ το ήθος σου και την καθαρότητα της γραφής σου. Εκτιμώ επίσης το αποτέλεσμα της γραφής σου…θα ήθελα να σε γνωρίσω κι εγώ αλλά και οι αναγνώστες μας λίγο καλύτερα. Μπορείς να μου μιλήσεις από καρδιάς για τον άνθρωπο Ζήνα Μαρνέζη ;

Αγαπητέ Τάσο Αγγελίδη , είναι τιμή μου να μιλήσω μαζί σου  και να ξεδιπλώσω μέσα από την κουβεντούλα μας, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου .  Εγώ σε γνώρισα μέσα από τις σελίδες του εξαιρετικού βιβλίου σου « ψυχές που δεν γνώρισαν αγάπη» μου κράτησε συντροφιά πέρσι το καλοκαίρι και ομολογώ με έκανε να σκεφτώ πολύ και να το μελετήσω προσεχτικά.  Αυτό δεν συμβαίνει συχνά στον αναγνώστη  που αγαπά το διάβασμα . Και ίσως είναι η καλύτερη κουβέντα που έχω να πω για το έργο σου. Ο συγγραφέας, δίνει μέσα από τα γραπτά του… δίνει τη ψυχούλα του …και όσο φανταστικές κι αν είναι οι ιστορίες του, φανερώνουν τον χαραχτήρα του και τη ιδιοσυγκρασία του.  Εγώ είμαι ένα απλός άνθρωπος της περιφέρειας , αυθεντικός και αληθινός. Ποτέ δεν υπήρξα «δήθεν»  και χαίρομαι γι αυτό.  Δεν είμαι σοβαροφανής, είμαι όμως σοβαρή,  έχω  άποψη και την λέω χωρίς να κρύβομαι. Μου αρέσει να κάνω χιούμορ με τους φίλους  αλλά και να μιλάω σοβαρά εκεί που πρέπει .

2) Ο νομός Κορινθίας και οι άνθρωποί του.  Πως μεταφράζεις τη ρουτίνα της καθημερινότητας στις  ανάσες και τα βλέμματα των συγχωριανών σου;

   Στην Κορινθία γεννήθηκα και μεγάλωσα, σε ένα όμορφο παραλιακό χωριό. Είναι εύφορος και ευλογημένος τόπος, οι άνθρωποι απλοί και καταδεχτικοί. Μοχθούν και αγωνίζονται όπως όλος ο κόσμος.  Κι εγώ είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που είμαι δικό τους παιδί,  με αναγνωρίζουν και με εκτιμούν .  Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από τη καλημέρα που θα σου πει χαμογελαστός ο γείτονας ή συγχωριανός  στο δρόμο. Που θα με ρωτήσει με ενδιαφέρον  για την υγεία ή την οικογένειά μου,  που θα χαρεί με κάτι καλό ή θα συμπονέσει σε μια άσχημη στιγμή.  Είναι μια κοινωνία ανθρώπων, που την έχω περιγράψει απόλυτα στο πρώτο μου βιβλίο ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ ΚΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ .

         

3)Θα ρωτήσω κάτι που ίσως φανεί βαρύγδουπο. Είσαι ευτυχισμένη;

Αν είμαι ευτυχισμένη;   Μπορώ να πω ΝΑΙ, γιατί έχω όλα τα αγαθά που δεν αγοράζονται με το χρήμα.  Και για τα υλικά αγαθά που θέλουν χρήμα … μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτά. Εξ άλλου τι είναι η ευτυχία, παρά όμορφες μοναδικές στιγμές με αγαπημένους  μας … αλλά και μόνοι μας …..όταν μπορούμε να απολαύσουμε όλα αυτά που μας δίνει απλόχερα η φύση και ο Θεός.

4)Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το νέο σου μυθιστόρημα από τις εκδόσεις ΔΥΑΣ . Πες μου δυο λόγια για την πορεία του.

Οι καιροί είναι δύσκολοι, το βιώνουμε όλοι μας, δύσκολη εποχή για το βιβλίο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πάρουμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο που θα μας κινήσει το ενδιαφέρον.  Η πορεία της Κοραλίας μου

 ( το δεύτερο βιβλίο μου που κυκλοφορεί από τον Ιούνιο )  νομίζω πως πάει καλά. Έχει αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό  και αυτό έχει την μεγαλύτερη αξία για μένα.

5)  Είσαι πολύ σεμνή. Δυο λόγια για την ιστορία της Κοραλίας της σιωπής.

 Η Κοραλία μου γράφτηκε σε μια εποχή για μένα ανέφελη και ήρεμη.  Σκοπός μου ήταν πιο πολύ να σατυρίσω τις πολύ τραβηγμένες και δραματικές καταστάσεις  και να προσφέρω ένα χαμόγελο στον αναγνώστη.  Ήθελα μέσα από πολλές κωμικοτραγικές συμπτώσεις  να βγαίνει μια γλαφυρή ατμόσφαιρα.  Κι εγώ στα τυφλά πήγαινα μέσα σε λαβύρινθους έβρισκα την έξοδο  και ξεμπέρδευα το κουβάρι. Με ξάφνιαζε και μένα την ίδια που το έγραφα η εξέλιξή του. Μέσα από ανατροπές και εκπλήξεις έδωσα τον επίλογο που είναι πολύ θεατρικός πιστεύω. Αλλά αυτός ήταν ο σκοπός μου …και νομίζω τα κατάφερα . 

6)Η οικογένεια και οι φίλοι τι ρόλο παίζουν στη ζωή σου;

Η οικογένεια και οι φίλοι, είναι η ζωή μου, σ΄ αυτούς αφιερώνω το χρόνο μου. Μου αρέσει να  προσφέρω, να δίνω να υποστηρίζω και να στηρίζω που ανθρώπους που αγαπώ. Έχω σύζυγο και τρία παιδιά.  Είναι κοντά μου σε ότι χρειαστώ,  όπως και εγώ άλλωστε.  Και φίλους αληθινούς έχω που κρατάει χρόνια η φιλία μας και έχει δοκιμαστεί σε πολλές περιπτώσεις.

7)Υπάρχουν κάποιοι πεζογράφοι που θαυμάζεις κι αν ναι τι ακριβώς θαυμάζεις  στα γραπτά τους; 

 Βεβαίως και υπάρχουν συγγραφείς που θαυμάζω και αγαπώ.  Από μικρή που άρεσε να διαβάζω λογοτεχνία και να μπαίνω μέσα στην φανταστική σφαίρα των γραπτών κειμένων.  Ο Σαμαράκης,  ο Β. Βασιλικός, ο Καραγάτσης , ο λατρεμένος μου Λουντέμης , η Μαρία Ιορδανίδου και η Διδώ Σωτηρίου  είναι μερικοί από αυτούς που θαυμάζω . Από ξένους συγγραφείς θαυμάζω την Ιζαμπέλ Αλλιέντε γιατί έχει αυτό ακριβώς που θέλω και αναζητώ στα βιβλία,  μας μεταφέρει και τόπο, χρόνο και ιστορία.  Λόγω συντομίας δεν  θα αναφέρω κι άλλους, γιατί είναι πολλοί .

8) Πιστεύεις πως αυτοί που γράφουν ποίηση, έχουν κάποια άλλα στοιχεία που δεν τα διαθέτουν αυτοί που γράφουν πεζό λόγο;

 Ναι υπάρχει μεγάλη διαφορά στον ποιητικό λόγο από τον πεζό . Ο ποιητής έχει διαφορετική ευαισθησία από τον πεζογράφο.  Μέσα σε λίγες λέξεις σου δίνει αυτό που αισθάνεται και αν σε αγγίξει και ταυτιστείς μαζί του  σε συγκινεί ο λόγος του.  Είναι συμβολικές λέξεις,  που δίνουν το φάσμα των συναισθημάτων μέσα σε  στίχους χωρίς να αναλύουν καταστάσεις όπως κάνει ο πεζογράφος.

9)Τα επόμενα συγγραφικά σου σχέδια ποια είναι ; Γράφεις κάτι αυτό το διάστημα;

Πάντα κάτι έχω στο μυαλό μου, πάντα κάτι με κρατάει στην φανταστική και μαγική ατμόσφαιρα ενός συγγραφικού ταξιδιού.  Δεν σταματώ να γράφω,  πρώτα για μένα και μετά αν αξίζει το κείμενο το δίνω για έκδοση.   Η κρίση δεν με πτοεί,  δηλαδή δεν με αγγίζει στο να δημιουργώ. Η έμπνευση είναι θείο δώρο κι όταν προσφέρεται πρέπει να την αρπάζουμε,  χωρίς να σκεφτούμε τίποτα άλλο.  Οι άνθρωποι που  γράφουν  δεν πρέπει να σταματήσουν,  γιατί τώρα τους χρειαζόμαστε  στις δύσκολες στιγμές.  Τώρα πρέπει να μας βοηθήσουν με την πολύτιμη πένα τους,  να μας δώσουν κουράγιο και δύναμη.  Ο συγγραφέας δίνει τη ψυχή του και η ψυχή δεν αγοράζεται με χρήματα. 

10)Πως θα σου φαινόταν να γράψεις ένα μυθιστόρημα μαζί με άλλους συγγραφείς, μιλώ για ένα συλλογικό μυθιστόρημα. Θα το τολμούσες ή ο δρόμος της γραφής είναι μοναχικός;

   Πολύ ωραία ιδέα  να γράψω συλλογικά με άλλους. Φυσικά και θα το τολμούσα.  Με την προυπόθεση να ταιριάζει ο τρόπος σκέψης μας και ο τρόπος γραφής μας. Ο δρόμος του συγγραφέα είναι μοναχικός  ως προς το ότι θέλει να σκηνοθετεί μόνος του την πορεία και  την έκβαση της ιστορίας του. Αλλά αυτό δεν ανατρέπει και την ιδέα μια συλλογικής συγγραφής .

11)Θα έστελνες κάποιο  έργο σε διαγωνισμό;

Ναι έχω στείλει πρόσφατα ένα διήγημα σε διαγωνισμό , με ελεύθερο θέμα αλλά με 11 λέξεις κλειδιά. Αν το διαλέξουν ανάμεσα σε 20 που θα ξεχωρίσουν, θα δημοσιευτεί από τις εκδόσεις Καλέντης.   Επίσης έχω στείλει στο περιοδικό Αντι  επιλόγου ένα διήγημα που δημοσιεύτηκε στο τεύχος του περασμένου Μαρτίου.    

12) Θέλω να τελειώσω με την προσωπική φιλοσοφία της Ζήνας Μαρνέζη. Όταν ξυπνάς κάθε πρωί και όταν πέφτεις το βράδυ για ύπνο τι σκέφτεσαι, τι λες στον εαυτό σου ; Απολαμβάνω και χαίρομαι τις στιγμές μου όσο απλές , συνηθισμένες και καθημερινές  είναι . Μ αρέσει να ξυπνώ πολύ πρωί,  γιατί είναι οι στιγμές που μπορώ να μείνω μόνη και να σκεφτώ ότι  δόξα τω Θεώ ξημέρωσε πάλι.  Έτσι έχω μάθει από πολύ μικρή,  μετά ξυπνάνε οι δικοί μου και δεν έχω χρόνο, αλλά όσο κρατάει ο πρωινός καφές μου στη βεράντα, σκέφτομαι  τις καινούργιες μου ιδέες,  ακούω μουσική και χαίρομαι τη φύση μαζί με τα δυο σκυλάκια μου,  αχώριστοι φίλοι μου και πιστοί.  Το βράδυ πριν πέσω για ύπνο προσεύχομαι πάντα, γιατί η προσευχή δίνει αγαλλίαση στη ψυχή μας.  η προσευχή  είναι  ευχαριστία, είναι ικεσία, είναι συγχώρεση, είναι ευχή .   

13) Και  κάτι ακόμα που είχα ακούσει από σένα και μου άρεσε πολύ. Δώσε μου  ένα σύντομο βιογραφικό της Ζήνας Μαρνέζη.

 Είμαι το πρώτο παιδί των γονιών μου, με περίμεναν με μεγάλη λαχτάρα και προσμονή.   Συγκινούμαι όταν τους σκέφτομαι, νέους, ωραίους, ερωτευμένους και νιόπαντρους με την νεανική ορμή και φλόγα να φτιάξουν οικογένεια και να  μοχθήσουν να δώσουν στα παιδιά τους ένα όμορφο μέλλον.  Πάντα ήσαν δύσκολοι οι καιροί αλλά ο άνθρωπος δεν σταματά να κάνει όνειρα.  Και οι γονείς μου έτσι ξεκίνησαν από το πουθενά,  με 500 δρχ στη τσέπη κι άνοιξαν ένα περιπτεράκι στην αγορά του χωριού μας.  Από κάπου έπρεπε να ξεκινήσουν.   Τον Αύγουστο παραμονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, γιορτάζει το χωριό μας και έχουμε μεγάλο πανηγύρι. Εκείνες τις μέρες λοιπόν θα είχαν και πολλή δουλειά στο περιπτεράκι και γερό ξενύχτι για τρεις και παραπάνω μέρες.   Περίμεναν και οι δυο τους να περάσει η φούρια η μεγάλη και να γεννηθώ και εγώ με την ησυχία τους.  Αλλά πάντα βιαστική και ανυπόμονη εγώ δεν κρατήθηκα και ήρθα στη ζωή πάνω στο μεγάλο γλέντι και πανηγύρι.   Έτσι μεγάλωσα,  μέσα σ΄ αυτό το περιπτεράκι , άνοιξαν οι ορίζοντες του μυαλού μου, είδα και θαύμασα. Μόλις άρχισα το σχολείο και έμαθα να διαβάζω και να κάνω λογαριασμούς, άρχισα και εγώ να δουλεύω εκεί.  Όταν σχολούσα τα μεσημέρια πήγαινα κατ’ ευθείαν  για δουλειά. Εκεί διάβαζα τα μαθήματά μου, αλλά διάβαζα και όλο το περιοδικό τύπο, εφημερίδες , κόμικς , τα περιοδικά της εποχής εκείνης . Εκεί χρωστάω και την αγάπη μου για το διάβασμα και την ανάπτυξη της φαντασίας μου , να σκαρώνω ιστορίες .   Ο πατέρας μου ανοιχτόμυαλος και προοδευτικός άνθρωπος ( είχε πάει 2 χρόνια  Πάντειο, αλλά οι συγκυρίες δεν τον άφησαν να πάρει το πτυχίο του ) με ενθάρρυνε σε ότι ήθελα να ασχοληθώ . Μου έφερνε βιβλία και δίσκους κάθε φορά για δώρα. Το όνειρό του ήταν  να σπουδάσω,  δεν του έδωσα αυτή τη χαρά , αλλά όμως έφτιαξα μια όμορφη και καλή οικογένεια . Και ξέρω πως είναι περήφανος και με καμαρώνει η ψυχούλα του.

Σε ευχαριστώ πολύ αγαπητέ μου Τάσο , που μου έδωσες  την  ευκαιρία να    μιλήσω   για  μένα και     το νέο μου βιβλίο.

« Η Κοραλία της σιωπής»

 Εύχομαι να είσαι πάντα δημιουργικός και να γράφεις … έχουμε μεγάλη ανάγκη από συγγραφείς σαν και σένα .  

Ζήνα Μαρνέζη σε  ευχαριστώ! Με συγκίνησες και με έκανες να αισθανθώ πως μίλησα μ΄ έναν  άνθρωπο. Άνθρωπο που τηρεί την ετυμολογία της λέξης άνθρωπος ! 

Υ.Σ και για επίλογο ...τι καλύτερο  από μια ρεμπέτικη γωνιά με τη Μαριώ . 

Ζηνοβία Μαρνέζη 

Σεπτέμβρης 2012